ورتهایمر، لئوپولد: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ ورتهایمر، لیوپولد (۱۸۶۲ـ۱۹۳۷) را به ورتهایمر، لئوپولد منتقل کرد) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = | |عنوان =لئوپولد ورتهایمر | ||
|نام =Leopold Wertheimer | |نام =Leopold Wertheimer | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۰: | ||
|آثار =نظریه نخبگان معنوی و توده مردم در ۱۹۰۸؛ اسپینوزا در برابر کانت (۱۹۰۹) | |آثار =نظریه نخبگان معنوی و توده مردم در ۱۹۰۸؛ اسپینوزا در برابر کانت (۱۹۰۹) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله = | |گروه مقاله =فلسفه، منطق و کلام | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت های مهم = | |فعالیت های مهم = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}(نام مستعار: کنستانتین<ref>Constantin</ref> برونر<ref>Brunner | }}[[File:40065700.jpg|thumb|وِرْتْهايْمِر، لِئوپولد]] | ||
وِرْتْهایْمِر، لِئوپولد (۱۸۶۲ـ۱۹۳۷)(Wertheimer, Leopold)<br/> | |||
(نام مستعار: کنستانتین<ref>Constantin</ref> برونر<ref>Brunner | |||
</ref>)، فیلسوف یهودی و منتقد آلمانی. در آلتونا<ref> Altona </ref> از توابع هامبورگ در خانوادهای سرشناس بهدنیا آمد. در ۲۰سالگی از یهودیت برگشت و به مطالعۀ تطبیقی ادیان پرداخت تا «دین برتر» را پیدا کند. از ۱۸۸۴ به تحصیل فلسفه و تاریخ روی آورد. در فلسفه نخست به کانت<ref>Kant </ref> و سپس هگل<ref>Hegel </ref> گرایش یافت. آنگاه کوشش اسپینوزا<ref>Spinoza </ref> برای تعمیم فلسفه به زندگی روزمره، وی را متوجه این فیلسوف هلندی کرد و او را در شمار کسانی چون موسی<ref>Moses</ref>، سقراط، مسیح و بودا قرار داد که حقیقت معنوی مطلق را در زندگی و کار خویش نشان داده بودند. از ۱۸۹۱ به نقد ادبی و نویسندگی حرفهای روی آورد و مقالات و اشعاری منتشر کرد. در ۱۸۹۵ دیداری از موزۀ ملی بریتانیا جرقهای در ذهنش زد و طرح کلی فلسفۀ وحدت وجودیاش شکل گرفت و بقیۀ عمرش را وقف پرورش این اندیشه کرد. در ۱۹۰۸ اثر فلسفی بزرگش ''نظریۀ نخبگان معنوی و تودۀ مردم''<ref>''The Doctrine of the Spiritual Élite and the Multitude'' </ref> را در دو جلد انتشار داد و در آن فلسفهاش را با تقسیم تفکر به سه نوع عملی، معنوی و قیاسی تشریح کرد. در جنگ جهانی دوم کتابهای ورتهایمر را سوزاندند و پیروانش پراکنده شدند. پس از جنگ با همۀ تلاشهای مشتاقانی چون یهودی منوهین<ref>Yehudi Menuhin | </ref>)، فیلسوف یهودی و منتقد آلمانی. در آلتونا<ref> Altona </ref> از توابع هامبورگ در خانوادهای سرشناس بهدنیا آمد. در ۲۰سالگی از یهودیت برگشت و به مطالعۀ تطبیقی ادیان پرداخت تا «دین برتر» را پیدا کند. از ۱۸۸۴ به تحصیل فلسفه و تاریخ روی آورد. در فلسفه نخست به کانت<ref>Kant </ref> و سپس هگل<ref>Hegel </ref> گرایش یافت. آنگاه کوشش اسپینوزا<ref>Spinoza </ref> برای تعمیم فلسفه به زندگی روزمره، وی را متوجه این فیلسوف هلندی کرد و او را در شمار کسانی چون موسی<ref>Moses</ref>، سقراط، مسیح و بودا قرار داد که حقیقت معنوی مطلق را در زندگی و کار خویش نشان داده بودند. از ۱۸۹۱ به نقد ادبی و نویسندگی حرفهای روی آورد و مقالات و اشعاری منتشر کرد. در ۱۸۹۵ دیداری از موزۀ ملی بریتانیا جرقهای در ذهنش زد و طرح کلی فلسفۀ وحدت وجودیاش شکل گرفت و بقیۀ عمرش را وقف پرورش این اندیشه کرد. در ۱۹۰۸ اثر فلسفی بزرگش ''نظریۀ نخبگان معنوی و تودۀ مردم''<ref>''The Doctrine of the Spiritual Élite and the Multitude'' </ref> را در دو جلد انتشار داد و در آن فلسفهاش را با تقسیم تفکر به سه نوع عملی، معنوی و قیاسی تشریح کرد. در جنگ جهانی دوم کتابهای ورتهایمر را سوزاندند و پیروانش پراکنده شدند. پس از جنگ با همۀ تلاشهای مشتاقانی چون یهودی منوهین<ref>Yehudi Menuhin | ||
</ref> و آندره برتون<ref>André Breton</ref> توجه به کار او افزایش نیافت.''اسپینوزا در برابر کانت'' (۱۹۰۹) از دیگر آثار اوست. | </ref> و آندره برتون<ref>André Breton</ref> توجه به کار او افزایش نیافت.''اسپینوزا در برابر کانت'' (۱۹۰۹) از دیگر آثار اوست. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۴۲
وِرْتْهایْمِر، لِئوپولد (۱۸۶۲ـ۱۹۳۷)(Wertheimer, Leopold)
| لئوپولد ورتهایمر Leopold Wertheimer | |
|---|---|
| زادروز |
آلتونا از توابع هامبورگ ۱۸۶۲م |
| درگذشت | ۱۹۳۷م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل فلسفه و تاریخ |
| شغل و تخصص اصلی | فیلسوف |
| شغل و تخصص های دیگر | منتقد |
| آثار | نظریه نخبگان معنوی و توده مردم در ۱۹۰۸؛ اسپینوزا در برابر کانت (۱۹۰۹) |
| گروه مقاله | فلسفه، منطق و کلام |
(نام مستعار: کنستانتین[۱] برونر[۲])، فیلسوف یهودی و منتقد آلمانی. در آلتونا[۳] از توابع هامبورگ در خانوادهای سرشناس بهدنیا آمد. در ۲۰سالگی از یهودیت برگشت و به مطالعۀ تطبیقی ادیان پرداخت تا «دین برتر» را پیدا کند. از ۱۸۸۴ به تحصیل فلسفه و تاریخ روی آورد. در فلسفه نخست به کانت[۴] و سپس هگل[۵] گرایش یافت. آنگاه کوشش اسپینوزا[۶] برای تعمیم فلسفه به زندگی روزمره، وی را متوجه این فیلسوف هلندی کرد و او را در شمار کسانی چون موسی[۷]، سقراط، مسیح و بودا قرار داد که حقیقت معنوی مطلق را در زندگی و کار خویش نشان داده بودند. از ۱۸۹۱ به نقد ادبی و نویسندگی حرفهای روی آورد و مقالات و اشعاری منتشر کرد. در ۱۸۹۵ دیداری از موزۀ ملی بریتانیا جرقهای در ذهنش زد و طرح کلی فلسفۀ وحدت وجودیاش شکل گرفت و بقیۀ عمرش را وقف پرورش این اندیشه کرد. در ۱۹۰۸ اثر فلسفی بزرگش نظریۀ نخبگان معنوی و تودۀ مردم[۸] را در دو جلد انتشار داد و در آن فلسفهاش را با تقسیم تفکر به سه نوع عملی، معنوی و قیاسی تشریح کرد. در جنگ جهانی دوم کتابهای ورتهایمر را سوزاندند و پیروانش پراکنده شدند. پس از جنگ با همۀ تلاشهای مشتاقانی چون یهودی منوهین[۹] و آندره برتون[۱۰] توجه به کار او افزایش نیافت.اسپینوزا در برابر کانت (۱۹۰۹) از دیگر آثار اوست.