تینگ، ساموئل چائو چونگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
جز (Mohammadi3 صفحهٔ تینگ، ساموئل چایو چونگ را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به تینگ، ساموئل چائو چونگ منتقل کرد)
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


تینْگ، ساموئِل چائو چونگ (۱۹۳۶)(Ting, Samuel Chao Chung)<br>
تینْگ، ساموئِل چائو چونگ (۱۹۳۶م - )(Ting, Samuel Chao Chung)<br>
[[پرونده: 14314000.jpg | بندانگشتی|تينْگ، ساموئِل چائو چونگ]]<p>
[[پرونده: 14314000.jpg | بندانگشتی|تينْگ، ساموئِل چائو چونگ]]<p>


فیزیک‌دان امریکایی. با گروهش در آزمایشگاه ملی بروکهاون<ref>Brookhaven National Laboratory</ref> نیویورک، در ۱۹۷۴ موفق به کشف ذرۀ زیراتمی جدیدی شد و آن را ذرۀ J نامید. بعدها مشخص شد که این ذره همان ذرۀ ψ است که در همان سال برتون ریشتر<ref>Burton Richter </ref> و گروهش در مرکز شتاب‌دهندۀ خطی استنفورد<ref>Stanford Linear Accelerator Center </ref> در کالیفرنیا آن‌ را کشف کردند. در ۱۹۷۶، تینگ و ریشتر به‌سبب کشف مزون ψ مشترکاً به جایزۀ نوبل فیزیک دست‌ یافتند. تینگ در ۱۹۹۶ در سرن<ref>CERN </ref> و در مؤسسۀ فناوری ماساچوست<ref>MIT</ref>، در کالیفرنیا، سرگرم کار در زمینۀ طیف‌سنج مغناطیسی آلفا بود که آشکارسازی مستقر در فضا برای آشکارسازی پادذره‌هاست.</p><!--14314000-->
فیزیک‌دان امریکایی. با گروهش در آزمایشگاه ملی بروکهاون<ref>Brookhaven National Laboratory</ref> نیویورک، در ۱۹۷۴م موفق به کشف ذرۀ زیراتمی جدیدی شد و آن را ذرۀ J نامید. بعدها مشخص شد که این ذره همان ذرۀ ψ است که در همان سال برتون ریشتر<ref>Burton Richter </ref> و گروهش در مرکز شتاب‌دهندۀ خطی استنفورد<ref>Stanford Linear Accelerator Center </ref> در کالیفرنیا آن‌ را کشف کردند. در ۱۹۷۶م، تینگ و ریشتر به‌سبب کشف مزون ψ مشترکاً به جایزۀ نوبل فیزیک دست‌ یافتند. تینگ در ۱۹۹۶م در سرن<ref>CERN </ref> و در مؤسسۀ فناوری ماساچوست<ref>MIT</ref>، در کالیفرنیا، سرگرم کار در زمینۀ طیف‌سنج مغناطیسی آلفا بود که آشکارسازی مستقر در فضا برای آشکارسازی پادذره‌هاست.</p><!--14314000-->





نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۲۷

تینْگ، ساموئِل چائو چونگ (۱۹۳۶م - )(Ting, Samuel Chao Chung)

تينْگ، ساموئِل چائو چونگ

فیزیک‌دان امریکایی. با گروهش در آزمایشگاه ملی بروکهاون[۱] نیویورک، در ۱۹۷۴م موفق به کشف ذرۀ زیراتمی جدیدی شد و آن را ذرۀ J نامید. بعدها مشخص شد که این ذره همان ذرۀ ψ است که در همان سال برتون ریشتر[۲] و گروهش در مرکز شتاب‌دهندۀ خطی استنفورد[۳] در کالیفرنیا آن‌ را کشف کردند. در ۱۹۷۶م، تینگ و ریشتر به‌سبب کشف مزون ψ مشترکاً به جایزۀ نوبل فیزیک دست‌ یافتند. تینگ در ۱۹۹۶م در سرن[۴] و در مؤسسۀ فناوری ماساچوست[۵]، در کالیفرنیا، سرگرم کار در زمینۀ طیف‌سنج مغناطیسی آلفا بود که آشکارسازی مستقر در فضا برای آشکارسازی پادذره‌هاست.



  1. Brookhaven National Laboratory
  2. Burton Richter
  3. Stanford Linear Accelerator Center
  4. CERN
  5. MIT