آسیاب، تپه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:10132200.jpg|بندانگشتی|تپۀ آسیاب]] | [[پرونده:10132200.jpg|بندانگشتی|تپۀ آسیاب]] | ||
آسیاب، تپۀ (Asiab hill) | آسیاب، تپۀ (Asiab hill) | ||
<br /> محوطه‌ای باستانی در کنار رودخانۀ قَرَه‌سو و در شرق شهر کرمانشاه. هیئت باستان‌شناسی آمریکاییِ رابرت بْریدوود در ۱۳۳۹ش در آن‌جا کاوش کرد. قدمت فرهنگ پیش از تاریخیِ تپه آسیاب به ۹۰۰۰ تا۷۰۰۰پ‌م می‌رسد و معرف عصر نوسنگی بی‌سفال است. ساکنان تپه‌آسیاب از سنگ چخماق، ابزارهای سنگی ظریف و از گِل، پیکرک‌های حیوان و انسان می‌ساختند. آنان در کلبه‌های بیضی‌شکلی زندگی می‌کردند که به‌صورت چاله در زمین می‌کندند و روی آن‌ها را با پوست و چوب و برگ درختان می‌پوشاندند. بدن مردگان را پیش از تدفین به گِلِ اُخرا آغشته می‌کردند. | <br /> محوطه‌ای باستانی در کنار رودخانۀ قَرَه‌سو و در شرق شهر [[کرمانشاه، شهر|کرمانشاه]]. هیئت باستان‌شناسی آمریکاییِ رابرت بْریدوود در ۱۳۳۹ش در آن‌جا کاوش کرد. قدمت فرهنگ پیش از تاریخیِ تپه آسیاب به ۹۰۰۰ تا۷۰۰۰پ‌م می‌رسد و معرف [[ایران، عصر نوسنگی|عصر نوسنگی]] بی‌سفال است. ساکنان تپه‌آسیاب از سنگ چخماق، ابزارهای سنگی ظریف و از گِل، پیکرک‌های حیوان و انسان می‌ساختند. آنان در کلبه‌های بیضی‌شکلی زندگی می‌کردند که به‌صورت چاله در زمین می‌کندند و روی آن‌ها را با پوست و [[چوب]] و [[برگ]] درختان می‌پوشاندند. بدن مردگان را پیش از تدفین به گِلِ اُخرا آغشته می‌کردند. | ||
---- | ---- | ||
[[Category:باستان شناسی ایران]] [[Category:(باستان شناسی ایران)آثار، مناطق و محوطه ها]] | [[Category:باستان شناسی ایران]] [[Category:(باستان شناسی ایران)آثار، مناطق و محوطه ها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۳
آسیاب، تپۀ (Asiab hill)
محوطه‌ای باستانی در کنار رودخانۀ قَرَه‌سو و در شرق شهر کرمانشاه. هیئت باستان‌شناسی آمریکاییِ رابرت بْریدوود در ۱۳۳۹ش در آن‌جا کاوش کرد. قدمت فرهنگ پیش از تاریخیِ تپه آسیاب به ۹۰۰۰ تا۷۰۰۰پ‌م می‌رسد و معرف عصر نوسنگی بی‌سفال است. ساکنان تپه‌آسیاب از سنگ چخماق، ابزارهای سنگی ظریف و از گِل، پیکرک‌های حیوان و انسان می‌ساختند. آنان در کلبه‌های بیضی‌شکلی زندگی می‌کردند که به‌صورت چاله در زمین می‌کندند و روی آن‌ها را با پوست و چوب و برگ درختان می‌پوشاندند. بدن مردگان را پیش از تدفین به گِلِ اُخرا آغشته می‌کردند.