ستایشگر، حبیب الله (ماهان ۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۵۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
 
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =کورنل وایلد
|نام =Cornel Wilde
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=نیویورک ۱۹۱۵م
|تاریخ مرگ=۱۹۸۹م
|دوره زندگی=
|ملیت=امریکایی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر و کارگردان
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =سینما
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
ستایشگر، حبیب‌الله (ماهان ۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۵۸ش)<br>
ستایشگر، حبیب‌الله (ماهان ۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۵۸ش)<br>
<p>خوانندۀ ایرانی موسیقی مذهبی، ردیف‌دان، متبحر در مثنوی‌خوانی و مدایح اهل بیت. در نوجوانی از کرمان به مشهد آمد، در حوزۀ علمیۀ این شهر درس خواند و به عبا و عمامه ملبس شد؛ او به «مداح خراسانی» شهرت داشت. نزد اهل فن، به‌ویژه ابوالحسن صبا و علینقی وزیری، به تسلط و گرمی بیان و معلومات موسیقی معروف بود. اشعار بسیار از حفظ داشت و آواز را، در قالب ردیف رسمی و خارج از آن، با تسلط اجرا می‌کرد. چند نوار از جلسات خصوصی در دورۀ‌ کهولتش باقی‌مانده است که معرف شیوۀ اوست.</p>
<p>خوانندۀ ایرانی موسیقی مذهبی، ردیف‌دان، متبحر در مثنوی‌خوانی و مدایح اهل بیت. در نوجوانی از کرمان به مشهد آمد، در حوزۀ علمیۀ این شهر درس خواند و به عبا و عمامه ملبس شد؛ او به «مداح خراسانی» شهرت داشت. نزد اهل فن، به‌ویژه ابوالحسن صبا و علینقی وزیری، به تسلط و گرمی بیان و معلومات موسیقی معروف بود. اشعار بسیار از حفظ داشت و آواز را، در قالب ردیف رسمی و خارج از آن، با تسلط اجرا می‌کرد. چند نوار از جلسات خصوصی در دورۀ‌ کهولتش باقی‌مانده است که معرف شیوۀ اوست.</p>

نسخهٔ ‏۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۰

کورنل وایلد
Cornel Wilde
زادروز نیویورک ۱۹۱۵م
درگذشت ۱۹۸۹م
ملیت امریکایی
شغل و تخصص اصلی بازیگر و کارگردان
آثار طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰)
گروه مقاله سینما

ستایشگر، حبیب‌الله (ماهان ۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۵۸ش)

خوانندۀ ایرانی موسیقی مذهبی، ردیف‌دان، متبحر در مثنوی‌خوانی و مدایح اهل بیت. در نوجوانی از کرمان به مشهد آمد، در حوزۀ علمیۀ این شهر درس خواند و به عبا و عمامه ملبس شد؛ او به «مداح خراسانی» شهرت داشت. نزد اهل فن، به‌ویژه ابوالحسن صبا و علینقی وزیری، به تسلط و گرمی بیان و معلومات موسیقی معروف بود. اشعار بسیار از حفظ داشت و آواز را، در قالب ردیف رسمی و خارج از آن، با تسلط اجرا می‌کرد. چند نوار از جلسات خصوصی در دورۀ‌ کهولتش باقی‌مانده است که معرف شیوۀ اوست.