جنکس، چارلز (۱۹۳۹): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =کورنل وایلد | |||
|نام =Cornel Wilde | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=نیویورک ۱۹۱۵م | |||
|تاریخ مرگ=۱۹۸۹م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=امریکایی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر و کارگردان | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیتهای مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
جِنْکْس، چارلز (۱۹۳۹)(Jencks, Charles)<br> | جِنْکْس، چارلز (۱۹۳۹)(Jencks, Charles)<br> | ||
[[پرونده: 16101100.jpg | بندانگشتی|جِنْکْس، چارلز]]<p>نظریهپرداز معماری، زادۀ امریکا. اصطلاح «معماری پسامدرن<ref>postmodern</ref>» را ابداع کرد. جنکس در شهر بالتیمور<ref>Baltimore</ref> بهدنیا آمد. نخست در دانشگاه هاروارد، ادبیات انگلیسی خواند، و سپس نزد تاریخنگاران بزرگی همچون زیگفرید گیدئون<ref>Siegfried Gideon </ref> و رِینر بنهام<ref>Reyner Banham </ref>، در همان دانشگاه معماری آموخت. بعدها در مقالات انتقادی و نظریاش در باب مفهوم پسامدرن، چنان به روشنگری میپردازد که برخی او را «شاهزادۀ پسامدرن» مینامند. نوعی معماری چندوجهی و پیچیده را پیشنهاد، که نسبتی میان نیازها و الزامات فنی و زیباشناختی<ref>aesthetic</ref> پیشین، و ضرورتهای تکنولوژیک امروز برقرار میسازد. جنکس در کتابهای پرفروش و عمیقش، به بیان روایتهای جدید معماری و تمرکززدایی از ابرروایتهای کلان مدرنیستی پرداخت. ازجمله مهمترین کتابهایش عبارتاند از ''زبان معماری پسامدرن''<ref>''The Language of Post-Modern Architecture'' </ref> (چاپ ششم ۱۹۹۱)، ''معماری امروز''<ref>''Architecture Today'' </ref> (چاپ سوم ۱۹۹۴)، و'' معماری جهانِ در حال جهش''<ref>''The Architecture of the Jumping Universe''</ref> (چاپ دوم ۱۹۹۷).</p><!--16101100--> | [[پرونده: 16101100.jpg | بندانگشتی|جِنْکْس، چارلز]]<p>نظریهپرداز معماری، زادۀ امریکا. اصطلاح «معماری پسامدرن<ref>postmodern</ref>» را ابداع کرد. جنکس در شهر بالتیمور<ref>Baltimore</ref> بهدنیا آمد. نخست در دانشگاه هاروارد، ادبیات انگلیسی خواند، و سپس نزد تاریخنگاران بزرگی همچون زیگفرید گیدئون<ref>Siegfried Gideon </ref> و رِینر بنهام<ref>Reyner Banham </ref>، در همان دانشگاه معماری آموخت. بعدها در مقالات انتقادی و نظریاش در باب مفهوم پسامدرن، چنان به روشنگری میپردازد که برخی او را «شاهزادۀ پسامدرن» مینامند. نوعی معماری چندوجهی و پیچیده را پیشنهاد، که نسبتی میان نیازها و الزامات فنی و زیباشناختی<ref>aesthetic</ref> پیشین، و ضرورتهای تکنولوژیک امروز برقرار میسازد. جنکس در کتابهای پرفروش و عمیقش، به بیان روایتهای جدید معماری و تمرکززدایی از ابرروایتهای کلان مدرنیستی پرداخت. ازجمله مهمترین کتابهایش عبارتاند از ''زبان معماری پسامدرن''<ref>''The Language of Post-Modern Architecture'' </ref> (چاپ ششم ۱۹۹۱)، ''معماری امروز''<ref>''Architecture Today'' </ref> (چاپ سوم ۱۹۹۴)، و'' معماری جهانِ در حال جهش''<ref>''The Architecture of the Jumping Universe''</ref> (چاپ دوم ۱۹۹۷).</p><!--16101100--> |
نسخهٔ ۲۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۹
کورنل وایلد Cornel Wilde | |
---|---|
زادروز |
نیویورک ۱۹۱۵م |
درگذشت | ۱۹۸۹م |
ملیت | امریکایی |
شغل و تخصص اصلی | بازیگر و کارگردان |
آثار | طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) |
گروه مقاله | سینما |
جِنْکْس، چارلز (۱۹۳۹)(Jencks, Charles)
نظریهپرداز معماری، زادۀ امریکا. اصطلاح «معماری پسامدرن[۱]» را ابداع کرد. جنکس در شهر بالتیمور[۲] بهدنیا آمد. نخست در دانشگاه هاروارد، ادبیات انگلیسی خواند، و سپس نزد تاریخنگاران بزرگی همچون زیگفرید گیدئون[۳] و رِینر بنهام[۴]، در همان دانشگاه معماری آموخت. بعدها در مقالات انتقادی و نظریاش در باب مفهوم پسامدرن، چنان به روشنگری میپردازد که برخی او را «شاهزادۀ پسامدرن» مینامند. نوعی معماری چندوجهی و پیچیده را پیشنهاد، که نسبتی میان نیازها و الزامات فنی و زیباشناختی[۵] پیشین، و ضرورتهای تکنولوژیک امروز برقرار میسازد. جنکس در کتابهای پرفروش و عمیقش، به بیان روایتهای جدید معماری و تمرکززدایی از ابرروایتهای کلان مدرنیستی پرداخت. ازجمله مهمترین کتابهایش عبارتاند از زبان معماری پسامدرن[۶] (چاپ ششم ۱۹۹۱)، معماری امروز[۷] (چاپ سوم ۱۹۹۴)، و معماری جهانِ در حال جهش[۸] (چاپ دوم ۱۹۹۷).