امینی، یدالله (شاهین دژ ۱۳۰۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|نام =مفتون امینی | |نام =مفتون امینی | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:11523900.jpg|بندانگشتی|یدالله امینی]]<p>(تخلّص: مفتون/ معروف به مفتون امینی) شاعر ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در تبریز به تهران رفت و در رشتۀ حقوق دانشگاه تهران درس خواند. در بازگشت به تبریز به کار در دادگستری پرداخت و علاوه بر تجربه‌هایی مستمر در شعر سنّتی، به شعر نیمایی و نو گرایید. او را می‌توان در زمرۀ نخستین شاگردان [[نیما یوشیج]] و مهم‌ترین نمایندۀ شعر جدید فارسی در آذربایجان دانست. علاوه بر فارسی، به ترکی آذربایجانی هم سروده‌هایی از او در دست است. امینی | }}[[پرونده:11523900.jpg|بندانگشتی|یدالله امینی]]<p>(تخلّص: مفتون/ معروف به مفتون امینی) شاعر ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در تبریز به تهران رفت و در رشتۀ حقوق دانشگاه تهران درس خواند. در بازگشت به تبریز به کار در دادگستری پرداخت و علاوه بر تجربه‌هایی مستمر در شعر سنّتی، به شعر نیمایی و نو گرایید. او را می‌توان در زمرۀ نخستین شاگردان [[نیما یوشیج]] و مهم‌ترین نمایندۀ شعر جدید فارسی در آذربایجان دانست. علاوه بر فارسی، به ترکی آذربایجانی هم سروده‌هایی از او در دست است. امینی از دهۀ ۱۳۵۰ به بعد در تهران زیسته است. از او گفتارها و گفت‌وگو‌های پراکنده‌ای در زمینۀ شعر معاصر فارسی در مطبوعات وجود دارد. | ||
مفتون امینی براثر کهولت سن و ایست قلبی درگذشت. | |||
نسخهٔ ۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۳
یدالله امینی (شاهین‌دژ 21 خرداد ۱۳۰۵ش- تهران 10 آذر 1401ش)
| مفتون امینی | |
|---|---|
| زادروز |
شاهین‌دژ 21 خرداد ۱۳۰۵ش |
| درگذشت | تهران 10 آذر 1401ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | حقوق- دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| آثار | دریاچه (تهران، ۱۳۳۶)؛ سپیدخوانی روز (تهران، ۱۳۷۸) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
(تخلّص: مفتون/ معروف به مفتون امینی) شاعر ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در تبریز به تهران رفت و در رشتۀ حقوق دانشگاه تهران درس خواند. در بازگشت به تبریز به کار در دادگستری پرداخت و علاوه بر تجربه‌هایی مستمر در شعر سنّتی، به شعر نیمایی و نو گرایید. او را می‌توان در زمرۀ نخستین شاگردان نیما یوشیج و مهم‌ترین نمایندۀ شعر جدید فارسی در آذربایجان دانست. علاوه بر فارسی، به ترکی آذربایجانی هم سروده‌هایی از او در دست است. امینی از دهۀ ۱۳۵۰ به بعد در تهران زیسته است. از او گفتارها و گفت‌وگو‌های پراکنده‌ای در زمینۀ شعر معاصر فارسی در مطبوعات وجود دارد.
مفتون امینی براثر کهولت سن و ایست قلبی درگذشت.
کتابشناسی (شعر)
دریاچه (تهران- 1336)؛ کولاک (تبریز- 1344)؛ انارستان (تبریز- 1346)؛ عاشقلی کروان (تبریز- 1358)؛ نهنگ یا موج (گزینه کولاک و انارستان، تهران- 1357)؛ فصل پنهان (گزینه اشعار، تهران- 1370)؛ یک تاکستان احتمال (تهران- 1376)؛ سپیدخوانی روز (تهران- 1378)؛ عصرانه در باغ رصدخانه (تهران- 1383)؛ من و خزان و تو (تهران- 1385)؛ شب هزار و دو (تهران- 1386)؛ اکنون‌های دور (تهران- 1387)؛ از پرسه خیال در اطراف وقت سبز (تهران- 1389)؛ جشن واژه‌ها و حسّ‌ها و حال‌ها (تهران- 1391)؛ طلایی/خاکستری/رگبار (تهران- 1393)؛ گزینه اشعار (تهران- 1393)؛ آجی چای آواز (مجموعه کامل اشعار ترکی، تهران- 1395)؛ مستقیم تا نرسیده به صبح (تهران- 1397)