اپرگیس، ژرژ (۱۹۴۵): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
اَپِرگیس، ژُرژ (۱۹۴۵)(Aperghis, Georges)<br> | اَپِرگیس، ژُرژ (۱۹۴۵)(Aperghis, Georges)<br> | ||
آهنگ‌ساز و موسیقی‌دان یونانی<ref>Greek</ref>. از ۱۹۶۳ در پاریس اقامت گزید. رهبری ارکستر و نوازندگی سازهای کوبه‌ای را در پاریس فرا گرفت. پایه‌گذار آتلیۀ تئاتر موزیکال در فرانسه بود. از آثار اوست: اپراهای ''پاندامونیوم''<ref>''Pandamonium''</ref> (۱۹۷۳)، ''ژاک تقدیرگرا''<ref>''Jacque le Fatalist''</ref>، براساس اثری از دیدرو<ref>Diderot</ref>، ''بهتان می‌گویم که من مرده‌ام''<ref>''Je vous dis que je suis mort''</ref>، براساس اثری از ادگار آلن پو<ref>Edgar Allan Poe</ref> (۱۹۷۹)، ''سرشماری''<ref>''Enumeration''</ref> (۱۹۸۸)، ''ژوژو''<ref>''Jo Jo''</ref> (۱۹۹۰)، ''سکتوور''<ref>''Sectuor''</ref> (۱۹۹۳)، و ''دسیسه‌ها''<ref>''Machinations''</ref> (۲۰۰۰). | آهنگ‌ساز و موسیقی‌دان یونانی<ref>Greek</ref>. از ۱۹۶۳ در پاریس اقامت گزید. رهبری ارکستر و نوازندگی سازهای کوبه‌ای را در پاریس فرا گرفت. پایه‌گذار آتلیۀ تئاتر موزیکال در فرانسه بود. از آثار اوست: اپراهای ''پاندامونیوم''<ref>''Pandamonium''</ref> (۱۹۷۳)، ''ژاک تقدیرگرا''<ref>''Jacque le Fatalist''</ref>، براساس اثری از دیدرو<ref>Diderot</ref>، ''بهتان می‌گویم که من مرده‌ام''<ref>''Je vous dis que je suis mort''</ref>، براساس اثری از ادگار آلن پو<ref>Edgar Allan Poe</ref> (۱۹۷۹)، ''سرشماری''<ref>''Enumeration''</ref> (۱۹۸۸)، ''ژوژو''<ref>''Jo Jo''</ref> (۱۹۹۰)، ''سکتوور''<ref>''Sectuor''</ref> (۱۹۹۳)، و ''دسیسه‌ها''<ref>''Machinations''</ref> (۲۰۰۰). | ||
----<br><!--11090100--> | ----<br><!--11090100--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:کلاسیک جهان]] | [[رده:کلاسیک جهان]] | ||
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۵۷
اَپِرگیس، ژُرژ (۱۹۴۵)(Aperghis, Georges)
آهنگ‌ساز و موسیقی‌دان یونانی[۱]. از ۱۹۶۳ در پاریس اقامت گزید. رهبری ارکستر و نوازندگی سازهای کوبه‌ای را در پاریس فرا گرفت. پایه‌گذار آتلیۀ تئاتر موزیکال در فرانسه بود. از آثار اوست: اپراهای پاندامونیوم[۲] (۱۹۷۳)، ژاک تقدیرگرا[۳]، براساس اثری از دیدرو[۴]، بهتان می‌گویم که من مرده‌ام[۵]، براساس اثری از ادگار آلن پو[۶] (۱۹۷۹)، سرشماری[۷] (۱۹۸۸)، ژوژو[۸] (۱۹۹۰)، سکتوور[۹] (۱۹۹۳)، و دسیسه‌ها[۱۰] (۲۰۰۰).