پپارد، جورج (۱۹۲۸ـ۱۹۹۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =کورنل وایلد | |||
|نام =Cornel Wilde | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=نیویورک ۱۹۱۵م | |||
|تاریخ مرگ=۱۹۸۹م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=امریکایی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر و کارگردان | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) | |آثار =طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
نسخهٔ ۲۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۹
| کورنل وایلد Cornel Wilde | |
|---|---|
| زادروز |
نیویورک ۱۹۱۵م |
| درگذشت | ۱۹۸۹م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر و کارگردان |
| آثار | طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) |
| گروه مقاله | سینما |
پِپارد، جورج (۱۹۲۸ـ۱۹۹۴)(Peppard, George)
بازیگر امریکایی. با بازی در نقش اول برخی از فیلم‌های اوایل دهۀ ۱۹۶۰، مانند صبحانه در تیفانی[۱] (۱۹۶۱) و چاپلوسان (هوسبازان)[۲] (۱۹۶۴)، تواناییِ خود را در کم‌گویی و گزیده‌گویی نشان داد؛ از ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۶ در مجموعۀ تلویزیونی گروه یک[۳]، تولید شبکۀ ان‌‌بی‌‌سی[۴]، نقش رهبر سفیدموی گروه را بازی کرد که سیگار برگی را می‌جَوید. پپارد در دیترویت[۵]، میشیگان، به‌دنیا آمد. در اَکتورز استودیو[۶] آموزش دید و سپس به بازی در نمایش‌های تلویزیونی پرداخت و نخستین فیلمش را در۱۹۵۷ بازی کرد. شانس بزرگش بازی در فیلم صبحانه در تیفانی بود که در آن نقش مرد عاشقی را بازی می‌کرد که سرانجام ارزش‌های تازه و معنای واقعی عشق را در وجود آدری هپبورن[۷] می‌یابد. به‌نظر می‌رسید که او پس از آن فیلم در صدر هنرپیشه‌های هالیوود قرار گیرد ولی نتوانست از این موفقیت زودهنگام به‌خوبی استفاده کند. در دو دهۀ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ نیز مرتب در فیلم‌ها بازی کرد ولی معمولاً در قالبِ شخصیت‌های زورگو و خشنِ قدیمی ظاهر می‌شد و البته گاهی در فیلم‌های کمدی، که اکنون فراموش شده‌اند، نیز نقش ایفا می‌کرد، مثل شاد بودن چه اشکالی دارد؟[۸] (۱۹۶۸). از ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۴ در مجموعۀ تلویزیونیِ معروف و کارآگاهی باناچک[۹]در نقش اصلی بازی کرد، و برآن بود که با کارگردانی و تهیه‌کنندگی فیلم سینمایی پنج مایل تا خانه[۱۰] (۱۹۷۸) حیطۀ کارش را گسترده سازد ولی این فیلم با موفقیت اندکی روبه‌رو شد. در سال‌های آخر عمر گاهی در تئاتر بازی می‌کرد و ازجمله در نمایش سّیار شیر در زمستان[۱۱] (۱۹۹۲) در شهرهای امریکا بر روی صحنه رفت.