مندلسون (بارتولدی)، فلیکس (۱۸۰۹ـ۱۸۴۷): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان = فلیکس مندلسون (بارتولدی) | |عنوان = فلیکس مندلسون (بارتولدی) | ||
|نام =Felix Mendelssohn (-Bartholdy) | |نام =Felix Mendelssohn (-Bartholdy) | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}آهنگ‌ساز، پیانونواز، و رهبر ارکستر، زادۀ آلمان. موسیقی او سبُکی و جذابیت موسیقی کلاسیک را در زمینه موضوع‌های رُمانتیک و توصیفی به‌کار می‌گیرد. ازجمله مشهورترین آثارش عبارت‌اند از ''رؤیای شب نیمۀ تابستان''<ref>''A Midsummer Night’s Dream''</ref> (۱۸۲۷)، اوورتور ''غار فینگال''<ref>''Fingal’s Cave''</ref> (۱۸۳۲)، و پنج سمفونی، شامل سمفونی «اصلاح دینی<ref>Reformation </ref>» (۱۸۳۰)، سمفونی «ایتالیایی» (۱۸۳۳)، و سمفونی «اسکاتلندی» (۱۸۴۲). او در احیا و ترویج علاقۀ همگانی به موسیقی یوهان سباستیان باخ<ref>Johann Sebastian Bach </ref>، نقش مهمی داشت. مندلسون پسر بانکدار ثروتمند آبراهام مندلسون<ref>Abraham Mendelssohn </ref> و نوۀ فیلسوف یهودی موزِس مندلسون<ref>Moses Mendelssohn </ref> بود. خانواده‌اش به کیش مسیحی درآمدند و در ۱۸۱۲ به برلین نقل مکان کردند. در ۶سالگی از مادرش و در ۷سالگی از ماری بیژو<ref>Marie Bigot </ref> در پاریس تعلیم پیانو گرفت. در ۱۸۱۷، پس از بازگشت به برلین، شاگرد کارل تسِلتر<ref>Carl Zelter </ref>، آهنگ‌ساز، شد، و در ۱۸۲۱ با گوته<ref>Goethe </ref> در وایمار<ref>Weimar</ref> ملاقات کرد. پیش از آن، در ۱۸۱۸، پسرک ۹ساله در یک کنسرت مجلسی نوازندگی کرد، و تا پیش از ۱۳سالگی آثار بسیاری ساخت، که یکی از آن‌ها کوآرتت پیانو اپوس یک بود. ثروت پدرش، او را قادر ساخت تا رهبری یک ارکستر خصوصی را به‌دست بگیرد، و او نخستین سمفونی خود را در ۱۵سالگی، پس از ساختن سیزده سمفونی برای سازهای زهی، خلق کرد. تا ۱۸۲۵ اپرای کوتاه ''عروسی کاماکو''<ref>''Camacho’s Wedding''</ref> را به‌پایان رساند، که به هزینۀ خانواده در ۱۸۲۷ اجرا شد. همچنین در ۱۸۲۵ نخستین شاهکار خود، اُکتت<ref>Octet </ref> زهی، را ساخت. در ۱۷سالگی اوورتور نمایش‌نامۀ ''رؤیای شب نیمۀ تابستان'' اثر شکسپیر<ref>''Shakespeare''</ref> را ساخت (که بقیۀ موسیقی صحنه‌ای آن در ۱۸۴۲ ساخته شد). در ۱۸۲۹ اثر فراموش‌شدۀ ''پاسیون قدیس متّی''<ref>''St Matthew Passion''</ref> اثر باخ را در آکادمی آواز<ref>Vocal Academy </ref> رهبری کرد و نخستین سفر خود به انگلستان را برای رهبری انجمن فیلارمونیک<ref>Philharmonic Society </ref>، لندن، انجام داد، که پس از آن نیز مدتی را برای تعطیلات در اسکاتلند سپری کرد و برای ساخت اوورتور ''هبریدز''<ref>''Hebrides''</ref> (''غار فینگال'') و سمفونی «اسکاتلندی» از آن‌جا تأثیرهایی گرفت، و از ۱۸۳۰ تا ۱۸۳۱ در ایتالیا بر روی آن کار کرد. در ۱۸۳۳ رهبری جشنوارۀ راین سفلا<ref>Lower Rhine Festival</ref> را در دوسلدورف<ref>Düsseldorf </ref> برعهده گرفت، و سپس در سِمت سرپرست موسیقی این جشنواره استخدام شد، اما این شهر را به قصد لایپزیگ<ref>Leipzig </ref> ترک کرد و در ۱۸۳۵ رهبر «رسمی» کنسرت‌های گِواندهاوس<ref>Gewandhaus </ref> شد. در ۱۸۳۷ با سسیل ژان‌رنو<ref>Cécile Jaenrenud </ref>، از یک خانوادۀ هوگنو (پروتستان فرانسوی)<ref>Huguenot </ref>، ازدواج کرد. در سپتامبر همان سال پاسیون ''پولس حواری''<ref>''St Paul''</ref> را در جشنوارۀ بیرمنگام<ref>Birmingham Festival </ref> رهبری کرد. در ۱۸۴۱ به برلین رفت تا مدیریت بخش موسیقی آکادمی هنرها<ref>Academy of Arts </ref> را برعهده بگیرد، و در آن‌جا موسیقی متن چند نمایش‌نامۀ کلاسیک یونانی، انگلیسی، و فرانسوی را تهیه کرد. در اواخر ۱۸۴۲ کنسرواتوار لایپزیگ را بنا نهاد. در ۱۸۴۵ مقام رهبری ارکستر خود در لایپزیگ را دوباره به‌دست آورد، و نخستین اجرای محبوب‌ترین اثرش، کنسرتوی ویولن را رهبری کرد. اما وضع سلامتی‌اش خوب نبود، و سفرش به انگلستان برای رهبری ''الیاس''<ref>''Elijah''</ref> در جشنوارۀ بیرمنگام در اوت ۱۸۴۶ آخرین سفرش نیز شد. ارزشمندترین جنبۀ موسیقی مندلسون تلفیق حال‌وهوایی رُمانتیک و تغزلی با معنای دقیقی از فرم است. ازجمله آثار اوست: ''اولین شب والپورگیس''<ref>''Erste Walpurgisnacht''</ref> اثر گوته برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر. سیزده سمفونی برای سازهای زهی (۱۸۲۱ـ۱۸۲۳)، ''ملوزینۀ زیبا''<ref>''The Fair Melusine''</ref> (۱۸۳۳)، ''روی بلاس''<ref>''Ruy Blas''</ref> (۱۸۳۹). شش کوآرتت زهی؛ دو کوینتت زهی. مقدار زیادی موسیقی پیانو شامل ''آوازهای بی‌کلام''<ref>''Lieder ohne Worte/Songs without words''</ref> (۴۸ قطعه)؛ شش سونات و قطعه‌های دیگر برای ارگ. | }} | ||
مِندِلْسون (بارتولدی)، فلیکس (۱۸۰۹ـ۱۸۴۷)(Mendelssohn (-Bartholdy), Felix)<br/> [[File:38427100.jpg|thumb|مِندِلْسون]] | |||
آهنگ‌ساز، پیانونواز، و رهبر ارکستر، زادۀ آلمان. موسیقی او سبُکی و جذابیت موسیقی کلاسیک را در زمینه موضوع‌های رُمانتیک و توصیفی به‌کار می‌گیرد. ازجمله مشهورترین آثارش عبارت‌اند از ''رؤیای شب نیمۀ تابستان''<ref>''A Midsummer Night’s Dream''</ref> (۱۸۲۷)، اوورتور ''غار فینگال''<ref>''Fingal’s Cave''</ref> (۱۸۳۲)، و پنج سمفونی، شامل سمفونی «اصلاح دینی<ref>Reformation </ref>» (۱۸۳۰)، سمفونی «ایتالیایی» (۱۸۳۳)، و سمفونی «اسکاتلندی» (۱۸۴۲). او در احیا و ترویج علاقۀ همگانی به موسیقی یوهان سباستیان باخ<ref>Johann Sebastian Bach </ref>، نقش مهمی داشت. مندلسون پسر بانکدار ثروتمند آبراهام مندلسون<ref>Abraham Mendelssohn </ref> و نوۀ فیلسوف یهودی موزِس مندلسون<ref>Moses Mendelssohn </ref> بود. خانواده‌اش به کیش مسیحی درآمدند و در ۱۸۱۲ به برلین نقل مکان کردند. در ۶سالگی از مادرش و در ۷سالگی از ماری بیژو<ref>Marie Bigot </ref> در پاریس تعلیم پیانو گرفت. در ۱۸۱۷، پس از بازگشت به برلین، شاگرد کارل تسِلتر<ref>Carl Zelter </ref>، آهنگ‌ساز، شد، و در ۱۸۲۱ با گوته<ref>Goethe </ref> در وایمار<ref>Weimar</ref> ملاقات کرد. پیش از آن، در ۱۸۱۸، پسرک ۹ساله در یک کنسرت مجلسی نوازندگی کرد، و تا پیش از ۱۳سالگی آثار بسیاری ساخت، که یکی از آن‌ها کوآرتت پیانو اپوس یک بود. ثروت پدرش، او را قادر ساخت تا رهبری یک ارکستر خصوصی را به‌دست بگیرد، و او نخستین سمفونی خود را در ۱۵سالگی، پس از ساختن سیزده سمفونی برای سازهای زهی، خلق کرد. تا ۱۸۲۵ اپرای کوتاه ''عروسی کاماکو''<ref>''Camacho’s Wedding''</ref> را به‌پایان رساند، که به هزینۀ خانواده در ۱۸۲۷ اجرا شد. همچنین در ۱۸۲۵ نخستین شاهکار خود، اُکتت<ref>Octet </ref> زهی، را ساخت. در ۱۷سالگی اوورتور نمایش‌نامۀ ''رؤیای شب نیمۀ تابستان'' اثر شکسپیر<ref>''Shakespeare''</ref> را ساخت (که بقیۀ موسیقی صحنه‌ای آن در ۱۸۴۲ ساخته شد). در ۱۸۲۹ اثر فراموش‌شدۀ ''پاسیون قدیس متّی''<ref>''St Matthew Passion''</ref> اثر باخ را در آکادمی آواز<ref>Vocal Academy </ref> رهبری کرد و نخستین سفر خود به انگلستان را برای رهبری انجمن فیلارمونیک<ref>Philharmonic Society </ref>، لندن، انجام داد، که پس از آن نیز مدتی را برای تعطیلات در اسکاتلند سپری کرد و برای ساخت اوورتور ''هبریدز''<ref>''Hebrides''</ref> (''غار فینگال'') و سمفونی «اسکاتلندی» از آن‌جا تأثیرهایی گرفت، و از ۱۸۳۰ تا ۱۸۳۱ در ایتالیا بر روی آن کار کرد. در ۱۸۳۳ رهبری جشنوارۀ راین سفلا<ref>Lower Rhine Festival</ref> را در دوسلدورف<ref>Düsseldorf </ref> برعهده گرفت، و سپس در سِمت سرپرست موسیقی این جشنواره استخدام شد، اما این شهر را به قصد لایپزیگ<ref>Leipzig </ref> ترک کرد و در ۱۸۳۵ رهبر «رسمی» کنسرت‌های گِواندهاوس<ref>Gewandhaus </ref> شد. در ۱۸۳۷ با سسیل ژان‌رنو<ref>Cécile Jaenrenud </ref>، از یک خانوادۀ هوگنو (پروتستان فرانسوی)<ref>Huguenot </ref>، ازدواج کرد. در سپتامبر همان سال پاسیون ''پولس حواری''<ref>''St Paul''</ref> را در جشنوارۀ بیرمنگام<ref>Birmingham Festival </ref> رهبری کرد. در ۱۸۴۱ به برلین رفت تا مدیریت بخش موسیقی آکادمی هنرها<ref>Academy of Arts </ref> را برعهده بگیرد، و در آن‌جا موسیقی متن چند نمایش‌نامۀ کلاسیک یونانی، انگلیسی، و فرانسوی را تهیه کرد. در اواخر ۱۸۴۲ کنسرواتوار لایپزیگ را بنا نهاد. در ۱۸۴۵ مقام رهبری ارکستر خود در لایپزیگ را دوباره به‌دست آورد، و نخستین اجرای محبوب‌ترین اثرش، کنسرتوی ویولن را رهبری کرد. اما وضع سلامتی‌اش خوب نبود، و سفرش به انگلستان برای رهبری ''الیاس''<ref>''Elijah''</ref> در جشنوارۀ بیرمنگام در اوت ۱۸۴۶ آخرین سفرش نیز شد. ارزشمندترین جنبۀ موسیقی مندلسون تلفیق حال‌وهوایی رُمانتیک و تغزلی با معنای دقیقی از فرم است. ازجمله آثار اوست: ''اولین شب والپورگیس''<ref>''Erste Walpurgisnacht''</ref> اثر گوته برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر. سیزده سمفونی برای سازهای زهی (۱۸۲۱ـ۱۸۲۳)، ''ملوزینۀ زیبا''<ref>''The Fair Melusine''</ref> (۱۸۳۳)، ''روی بلاس''<ref>''Ruy Blas''</ref> (۱۸۳۹). شش کوآرتت زهی؛ دو کوینتت زهی. مقدار زیادی موسیقی پیانو شامل ''آوازهای بی‌کلام''<ref>''Lieder ohne Worte/Songs without words''</ref> (۴۸ قطعه)؛ شش سونات و قطعه‌های دیگر برای ارگ. | |||
| | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۷
| فلیکس مندلسون (بارتولدی) Felix Mendelssohn (-Bartholdy) | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۰۹م |
| درگذشت | ۱۸۴۷م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز، پیانونواز و رهبر ارکستر |
| آثار | رویای شب نیمه تابستان (۱۸۲۷)، اوورتور غار فینگال (۱۸۳۲) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | آبراهام مندلسون (پدر)، یوزف مندلسون (پدربزرگ)، سسیل ژان رنو (همسر) |
مِندِلْسون (بارتولدی)، فلیکس (۱۸۰۹ـ۱۸۴۷)(Mendelssohn (-Bartholdy), Felix)
آهنگ‌ساز، پیانونواز، و رهبر ارکستر، زادۀ آلمان. موسیقی او سبُکی و جذابیت موسیقی کلاسیک را در زمینه موضوع‌های رُمانتیک و توصیفی به‌کار می‌گیرد. ازجمله مشهورترین آثارش عبارت‌اند از رؤیای شب نیمۀ تابستان[۱] (۱۸۲۷)، اوورتور غار فینگال[۲] (۱۸۳۲)، و پنج سمفونی، شامل سمفونی «اصلاح دینی[۳]» (۱۸۳۰)، سمفونی «ایتالیایی» (۱۸۳۳)، و سمفونی «اسکاتلندی» (۱۸۴۲). او در احیا و ترویج علاقۀ همگانی به موسیقی یوهان سباستیان باخ[۴]، نقش مهمی داشت. مندلسون پسر بانکدار ثروتمند آبراهام مندلسون[۵] و نوۀ فیلسوف یهودی موزِس مندلسون[۶] بود. خانواده‌اش به کیش مسیحی درآمدند و در ۱۸۱۲ به برلین نقل مکان کردند. در ۶سالگی از مادرش و در ۷سالگی از ماری بیژو[۷] در پاریس تعلیم پیانو گرفت. در ۱۸۱۷، پس از بازگشت به برلین، شاگرد کارل تسِلتر[۸]، آهنگ‌ساز، شد، و در ۱۸۲۱ با گوته[۹] در وایمار[۱۰] ملاقات کرد. پیش از آن، در ۱۸۱۸، پسرک ۹ساله در یک کنسرت مجلسی نوازندگی کرد، و تا پیش از ۱۳سالگی آثار بسیاری ساخت، که یکی از آن‌ها کوآرتت پیانو اپوس یک بود. ثروت پدرش، او را قادر ساخت تا رهبری یک ارکستر خصوصی را به‌دست بگیرد، و او نخستین سمفونی خود را در ۱۵سالگی، پس از ساختن سیزده سمفونی برای سازهای زهی، خلق کرد. تا ۱۸۲۵ اپرای کوتاه عروسی کاماکو[۱۱] را به‌پایان رساند، که به هزینۀ خانواده در ۱۸۲۷ اجرا شد. همچنین در ۱۸۲۵ نخستین شاهکار خود، اُکتت[۱۲] زهی، را ساخت. در ۱۷سالگی اوورتور نمایش‌نامۀ رؤیای شب نیمۀ تابستان اثر شکسپیر[۱۳] را ساخت (که بقیۀ موسیقی صحنه‌ای آن در ۱۸۴۲ ساخته شد). در ۱۸۲۹ اثر فراموش‌شدۀ پاسیون قدیس متّی[۱۴] اثر باخ را در آکادمی آواز[۱۵] رهبری کرد و نخستین سفر خود به انگلستان را برای رهبری انجمن فیلارمونیک[۱۶]، لندن، انجام داد، که پس از آن نیز مدتی را برای تعطیلات در اسکاتلند سپری کرد و برای ساخت اوورتور هبریدز[۱۷] (غار فینگال) و سمفونی «اسکاتلندی» از آن‌جا تأثیرهایی گرفت، و از ۱۸۳۰ تا ۱۸۳۱ در ایتالیا بر روی آن کار کرد. در ۱۸۳۳ رهبری جشنوارۀ راین سفلا[۱۸] را در دوسلدورف[۱۹] برعهده گرفت، و سپس در سِمت سرپرست موسیقی این جشنواره استخدام شد، اما این شهر را به قصد لایپزیگ[۲۰] ترک کرد و در ۱۸۳۵ رهبر «رسمی» کنسرت‌های گِواندهاوس[۲۱] شد. در ۱۸۳۷ با سسیل ژان‌رنو[۲۲]، از یک خانوادۀ هوگنو (پروتستان فرانسوی)[۲۳]، ازدواج کرد. در سپتامبر همان سال پاسیون پولس حواری[۲۴] را در جشنوارۀ بیرمنگام[۲۵] رهبری کرد. در ۱۸۴۱ به برلین رفت تا مدیریت بخش موسیقی آکادمی هنرها[۲۶] را برعهده بگیرد، و در آن‌جا موسیقی متن چند نمایش‌نامۀ کلاسیک یونانی، انگلیسی، و فرانسوی را تهیه کرد. در اواخر ۱۸۴۲ کنسرواتوار لایپزیگ را بنا نهاد. در ۱۸۴۵ مقام رهبری ارکستر خود در لایپزیگ را دوباره به‌دست آورد، و نخستین اجرای محبوب‌ترین اثرش، کنسرتوی ویولن را رهبری کرد. اما وضع سلامتی‌اش خوب نبود، و سفرش به انگلستان برای رهبری الیاس[۲۷] در جشنوارۀ بیرمنگام در اوت ۱۸۴۶ آخرین سفرش نیز شد. ارزشمندترین جنبۀ موسیقی مندلسون تلفیق حال‌وهوایی رُمانتیک و تغزلی با معنای دقیقی از فرم است. ازجمله آثار اوست: اولین شب والپورگیس[۲۸] اثر گوته برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر. سیزده سمفونی برای سازهای زهی (۱۸۲۱ـ۱۸۲۳)، ملوزینۀ زیبا[۲۹] (۱۸۳۳)، روی بلاس[۳۰] (۱۸۳۹). شش کوآرتت زهی؛ دو کوینتت زهی. مقدار زیادی موسیقی پیانو شامل آوازهای بی‌کلام[۳۱] (۴۸ قطعه)؛ شش سونات و قطعه‌های دیگر برای ارگ.
- ↑ A Midsummer Night’s Dream
- ↑ Fingal’s Cave
- ↑ Reformation
- ↑ Johann Sebastian Bach
- ↑ Abraham Mendelssohn
- ↑ Moses Mendelssohn
- ↑ Marie Bigot
- ↑ Carl Zelter
- ↑ Goethe
- ↑ Weimar
- ↑ Camacho’s Wedding
- ↑ Octet
- ↑ Shakespeare
- ↑ St Matthew Passion
- ↑ Vocal Academy
- ↑ Philharmonic Society
- ↑ Hebrides
- ↑ Lower Rhine Festival
- ↑ Düsseldorf
- ↑ Leipzig
- ↑ Gewandhaus
- ↑ Cécile Jaenrenud
- ↑ Huguenot
- ↑ St Paul
- ↑ Birmingham Festival
- ↑ Academy of Arts
- ↑ Elijah
- ↑ Erste Walpurgisnacht
- ↑ The Fair Melusine
- ↑ Ruy Blas
- ↑ Lieder ohne Worte/Songs without words