شاکرین، سوسن
شاکرین، سوسن (تهران 7 آذر ۱۳۳۳ش- تهران ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ش)
![](/images/thumb/c/c6/%D8%B3%D9%88%D8%B3%D9%86_%D8%B4%D8%A7%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D9%86.jpg/300px-%D8%B3%D9%88%D8%B3%D9%86_%D8%B4%D8%A7%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D9%86.jpg)
نوازندۀ ایرانی گیتار کلاسیک و آهنگساز. آموختن موسیقی را از نوجوانی نزد استادان گوناگونی و از جمله در دورههای شبانه کنسرواتوار موسیقی شروع کرد و مباحث آن از تئوری و سلفژ تا هارمونی و کنترپوان و نوازندگی گیتار تا مرحله فوقتخصص را تا ۱۳۶۰ آموخت و از آن پس به تدریس در سطح حرفهای پرداخت. او بعدتر به تحصیل، تدریس، تحقیق و نوازندگی به صورت تماموقت پرداخت و در کار آهنگسازی فیلم نیز وارد شد.
شاکرین مخترع نیز بود و تا واپسین دهۀ زندگیاش چند اختراع را در ایران و هلند به نام خود به ثبت رسانده و در هلند به دریافت تشویقنامه نائل شده بود. از کارهای مهم او، ساختن موسیقی متن برای نمایشنامۀ رادیویی آهسته با گل سرخ و موسیقی برای نمایش عروسکی ماه پیشونی در جشنوارۀ تئاتر عروسکی است.
سوسن شاکرین براثر عوارض بیماری سرطان لوزالمعده در بیمارستان فیروزگر تهران درگذشت
از آثارش: کتابهای ریشههای موسیقی فلامینگو از ایران، تأثیر موسیقی ایران از موسیقی غرب، موسیقی فیلمهای آخرین قصه شهرزاد (۱۳۷۰)، زمان بینام (۱۹۹۳)، سیمرغ فراموششده (۱۹۹۷) و سیدی ایراندخت (برگزیدۀ آثار).
منابع