اسم (منطق)
اسم (منطق)
در اصطلاح منطق، از اقسام سه‌گانۀ لفظ مفرد. اسم همانند فعل، در نفس خود، به استقلال و بدون پیوند با واژه‌های دیگر معنی کامل و تمام دارد، مثل مرد، درخت. اسم بر امور گوناگون دلالت می‌کند: ۱. ذات چیزها: مثل انسان؛ ۲. صفات مجرد: مثل نطق؛ ۳. مجموع ذات و صفت: مثل ناطق؛ ۴. نفس زمان: مثل روز، ماه؛ ۵. مجموع زمان و معنی دیگر: مثل متقدم؛ ۶. معنایی که در زمانی غیر معین واقع است: مثل ضارب. فرق اسم و فعل: اسم برخلاف فعل، که مقرون به مفهوم زمان معین نیز هست، تنها بر معنی دلالت دارد، یعنی معنایی را بدون پیوند آن با زمان معین بیان می‌دارد. اقسام اسم عبارت‌اند از اسماء مترادف، اسماء متباین، اسماء مشتق، اسماء متجانس، اسماء متفق، اسماء متشابه، اسماء مشترک، اسماء منقول، اسماء مُتواطی و اسماء مُشکِّک.