اسکندربیگ منشی

اسکندربیگ منشی (۹۶۸ـ پس از ۱۰۴۳ق)
منشی و مورخ ایرانی. از ترکمانان آذربایجان بود. پس از فراگیری علوم رایج آن زمان و نیز «علم سیاق» به‌کار دولتی پرداخت، اما دیری نگذشت که از این شغل که او را «از دریافت فضل و کمال به صد مرحله دور انداخته بود»، دست کشید و به فراگیری «علم انشاء» روی آورد و چندی نیز در «دفتر شرعیات» به نویسندگی اشتغال داشت. او در ۱۰۰۱ق نزد شاه عباس اول صفوی به اصفهان رفت و در دیوان انشاء به کار پرداخت. حاتم‌بیگ اعتمادالدوله، وزیر شاه‌عباس، از بزرگ‌ترین حامیان اسکندربیگ به شمار می‌رفت. او در مأموریت‌های متعدد، وزیر را همراهی می‌کرد و پس از مرگ حاتم‌بیگ، تا پایان عمر از پشتیبانی پسر او، ابوطالب میرزا، که به جای پدر به وزارت نشسته بود، برخوردار شد. مهم‌ترین اثر او تاریخ عالم آرای عباسی است.