انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
انجمنی که به ابتکار عبدالحسین تیمور تاش و چند تن از رجال ایرانی در ۱۳۰۴ش با نام «انجمن آثار ملی[۱]» تأسیس شد. هدف از تأسیس آن، معرفی و بزرگداشت بزرگان فرهنگ و تمدن ایران، ترغیب عامۀ مردم به حفظ و نگهداری آثار تاریخی و ملی و هنری ایران بود که تاکنون نیز فعالیت آن ادامه دارد. نخستین اقدام انجمن احداث آرامگاه فردوسی و برگزاری همایش هزارۀ فردوسی، در توس، در ۱۳۱۳ش بود. پس از آن، انجمن تعطیل شد؛ اما بار دیگر در ۱۳۲۳ با تغییراتی در اساس‌نامه تجدید حیات یافت. انجمن در طول فعالیت خود، تا ۱۳۵۵، متجاوز از ۳۰ آرامگاه برای مشاهیر فرهنگی ایران ازجمله آرامگاه‌های ابن سینا، سعدی، حافظ، خیام و کمال‌الملک احداث و در کنار آرامگاه‌ها کتابخانه‌ای از آثار آن شخصیت‌ها دایر کرد. همچنین، با همکاری ادارۀ کل باستان‌شناسی و سازمان ملی حفاظت آثار باستانی بسیاری از آثار تاریخی را تعمیر و مرمت کرد. انجمن در ۱۳۴۷ش کتابخانه‌ای تخصصی تأسیس کرد و با خریداری کتابخانه‌های شخصی و اهدای برخی کتابخانه‌های شخصی، بر مجلدات کتاب‌های آن افزوده شد. انتشارات انجمن نیز از ۱۳۰۴ فعال شد و تا ۱۳۵۷ بیش از ۱۵۰ عنوان کتاب منتشر کرد. انجمن در ۱۳۵۸ تعطیل شد و در ۱۳۶۵ با نام «انجمن آثار و مفاخر فرهنگی» فعالیت خود را دوباره از سر گرفت. درحال حاضر، این انجمن زیر نظر هیئت امنا اداره می‌شود که ریاست آن با رئیس‌جمهور است. پس از ۱۳۷۲، که انجمن مفاخر از بودجه‌ای رسمی برخوردار شد، اقدام به تأسیس شعبه‌هایی در استان‌های کشور کرد. انجمن آثار علاوه‌بر بازسازی آرامگاه بعضی از بزرگان فرهنگی کشور، چندین نمایشگاه و دوره‌های آموزشی برگزار و از بسیاری بزرگان علم و ادب ایران تجلیل کرده است. واحد انتشارات آن از ۱۳۷۳ فعال بوده و علاوه‌بر انتشار مجدد کتاب‌های نایاب مجموعۀ ۴۰جلدی گنجینۀ ایران، یادنامه‌ها و جشن‌نامه‌های متعددی منتشر کرده است. این انجمن از ۱۳۸۰ تاکنون مجله‌ای با عنوان نامۀ انجمن نیز منتشر می‌کند.
- ↑ Society for the National Heritage of Iran