پری، یاکوپو (۱۵۶۱ـ۱۶۳۳م)
پِری، یاکوپو (۱۵۶۱ـ۱۶۳۳)(Peri, Jacopo)
آهنگ‌ساز ایتالیایی. در خدمت خاندان مدیچی[۱] در فلورانس[۲] به‌سر می‌برد. ائورودیکه[۳] (۱۶۰۰)، اپرای ملودیک تجربی او، فرم اپرا را بنا نهاد و بر مونته‌وردی[۴] تأثیر گذاشت. دافنه[۵] (۱۵۹۷)، نخستین اپرای پری، که اکنون مفقود شده است را، نخستین اپرا می‌دانند. پری از شاگردان کریستوفورو مالوتسی[۶] بود، و بعد از خادمان روحانی کلیسای سان لورنتسو[۷] در فلورانس شد. از حدود ۱۵۸۸ با دربار مدیچی ارتباط یافت و بعدها به‌مقام مائسترو دی کاپلا و پیشکاری این خاندان رسید. از اعضای هنرمندان پیشرویی شد که گرد کُنت جووانی باردی[۸] جمع شده بودند، و آهنگ‌سازانی همچون جولیو کاچینی[۹]، یاکوپو کورسی[۱۰]، و وینچنتسو گالیلئی[۱۱]، و نیز اوتاویو رینوچینی[۱۲] شاعر در میان‌شان به‌چشم می‌خورد. این گروه در تلاش برای احیای نمایش یونانی با نوعی از موسیقی که می‌پنداشتند موسیقی بدیع و هوشمندانۀ یونانی است، اتفاقی به ابداع اپرا رسیدند. آن‌ها کنترپوان را به نفع ملودی و هارمونی بیانگرانه کنار گذاشتند. پری همراه با کاچینی، به تجربه در زمینۀ دکلمۀ موسیقایی با یک همراهی مناسب دست زد و بدین‌ترتیب، آن دو نخستین آهنگ‌سازان رسیتاتیف شناخته شدند. آنان را نخستین آهنگ‌سازان اپرایی جهان نیز می‌توان برشمرد. از‌جمله آثار اوست: اپرا و صحنه‌ای. تتیس[۱۳] (۱۶۰۸)، آدونیس[۱۴] (۱۶۱۱)؛ رقابت همراه با موسیقی برتری بانوان[۱۵] (۱۶۲۵)؛ بخش‌هایی از اپراها (همراه با دیگران)، شاملنبرد عشق[۱۶] و فلورا[۱۷] (با گالیانو[۱۸])؛ چند باله. آوازی شکوه و زاری ایوله[۱۹] برای سوپرانو و سازها؛ مادریگال‌ها، غزل‌واره‌ها، و آریاها در کتاب ترانه[۲۰] (۱۶۰۹).