هرون، رونالد جیمز (۱۹۳۰-۱۹۹۴)
| کورنل وایلد Cornel Wilde | |
|---|---|
| زادروز |
نیویورک ۱۹۱۵م |
| درگذشت | ۱۹۸۹م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر و کارگردان |
| آثار | طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) |
| گروه مقاله | سینما |
هِرون، رونالد جِیْمز (۱۹۳۰-۱۹۹۴)(Herron, Ron(ald James))
معمار انگلیسی و عضو مؤسس آرچی‌گرام[۱]، گروهی ساختارشکن در معماری دهۀ ۱۹۶۰. او شهر متحرک[۲] را که شهری سوار بر چرخ بود، با همۀ سیستم‌های تنظیم محیط و ملهم از کاوش‌های فضایی طراحی کرد. شهر متحرک نماد فناوری و تحرک شد. طرحی از هرون به نام واحه[۳] (۱۹۶۸) الهام‌بخش طراح مرکز پمپیدو[۴] در پاریس بود. دست‌اندرکاران حرفۀ معماری گروه آرچی‌گرام را ریشخند می‌کردند، زیرا هرگز چیزی نساخت، اما هدف آن کاوش دربارۀ ایدۀ معماری تقریباً امکان‌پذیر بود. هرون همکاری با این گروه را ادامه داد و در عین حال در عرصۀ معماری حرفه‌ای متداول نیز فعال بود. یکی از ساختمان‌هایی که او ساخت ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی[۵] در ژاپن بود که برندۀ جایزه شد. هرون در لندن به‌دنیا آمد و نقشه‌کشی فنی را در دانشکدۀ ساختمان بریکستون[۶] آموخت. پس از انجام خدمت سربازی در آلمان، در کلاس‌های شبانۀ دانشکدۀ بریکستون در رشتۀ معماری ثبت نام کرد و در ۱۹۵۴ در شورای ایالتی لندن[۷] مشغول به‌کار شد. پس از آشنایی با وارن چاک[۸]، به اتفاق او در فناوری و فرهنگ مردم امریکا به کاوش پرداخت و در مسابقات معماری شرکت کرد. در ۱۹۶۱ تئو کراسبی[۹] شغل قائم‌مقام معمار را در پروژۀ عظیم بازسازی میدان یوستون[۱۰] به هرون پیشنهاد کرد. هرون کسانی چون چاک و دنیس کرامپتون[۱۱] از شورای ایالتی لندن، پیتر کوک[۱۲]، مایک وِب[۱۳]، و دیوید گرین[۱۴] را به همکاری دعوت کرد. این شش تن نمایشگاه شهر زنده[۱۵] را در ۱۹۶۳ در انستیتو هنرهای معاصر[۱۶] لندن برگزار کردند و نام آرچی‌گرام را برای خود برگزیدند. وقتی آرچی‌گرام در مسابقه‌ای برای طراحی یک مجتمع تفریحی در مونت کارلو[۱۷] برنده شد، هرون به همراه کوک و کرامپتون در ۱۹۷۰، شرکت معماران آرچی‌گرام[۱۸] را تأسیس کردند. از ۱۹۶۵ به بعد، هرون در دانشکدۀ انجمن معماری[۱۹] لندن به تدریس پرداخت و در ۱۹۶۸ نیز در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس تدریس کرد. در ۱۹۹۳ استاد معماری دانشگاه ایست لندن[۲۰] شد. دستاورد دیگر او مروری بر مکاتب معماری چینی برای مؤسسۀ سلطنتی معماران بریتانیا[۲۱] است. آثار او در صدها نشریۀ معماری و در نمایشگاه‌های متعدد ارائه شده است.
- ↑ Archigram
- ↑ Walking City
- ↑ Oasis
- ↑ Pompidou Centre
- ↑ Imagination and fabric structures
- ↑ Brixton School of Building
- ↑ London County Council
- ↑ Warren Chalk
- ↑ Theo Crosby
- ↑ Euston Square
- ↑ Dennis Crompton
- ↑ Peter Cook
- ↑ Mike Webb
- ↑ David Greene
- ↑ Living City
- ↑ (Institute of Contemporary Arts (ICA
- ↑ Monte Carlo
- ↑ Archigram Architects
- ↑ Architectural Association School
- ↑ University of East London
- ↑ Royal Institute of British Architects