اش، آرتور (۱۹۴۳ـ۱۹۹۳)
اَش، آرتور (۱۹۴۳ـ۱۹۹۳م)(Ashe, Arthur)
بازیکن و مربی امریکایی تنیس. در ۱۹۶۸ قهرمان مسابقات ملی انفرادی مردان فارست هیلز[۱] و نخستین رقابت‌های تنیس آزاد امریکا شد. در ۱۹۶۹ در حالی‌که به سبب سرویس‌‌های پرقدرت و استثنایی خود شهرت یافته بود، به جرگۀ حرفه‌ای‌ها پیوست. سیاه‌پوستی بود در ورزشی که از ابتدا سفیدپوستان آن را به انحصار خود درآورده بودند؛ با این حال در۱۹۷۰ در مسابقات مردان تنیس آزاد استرالیا و در ۱۹۷۵ در جام ویمبلدون[۲] به مقام قهرمانی دست یافت. در ۱۹۷۹ ابتلا به نارسایی قلبی موجب کناره‌گیری او از بازی تنیس شد، اما در مقام کاپیتان تیم امریکا در جام دیویس[۳] در صحنۀ تنیس باقی‌ماند و سبب پیروزی این تیم در جام دیویس در ۱۹۸۱ و ۱۹۸۲ شد. او ۵۱بار در مسابقات گوناگون به‌پیروزی رسید. در ۱۹۹۲ به جمع‌آوری اعانه برای مبارزه با بیماری ایدز پرداخت. اَش در شهر ریچموند[۴] ایالت ویرجینیا[۵] زاده شد. به‌سبب تبعیض نژادی از ورود به مسابقات جوانان منع شد. در مسابقات باشگاهی نیز نام او از فهرست بازیکنان تیم تنیس دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس[۶] حذف شد؛ اما در ۱۹۶۲ با استفاده از بورسیۀ تنیس وارد این دانشگاه شد. با اعتقاد به این‌که ورزش می‌تواند در رفع تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌ها مؤثر باشد، از افریقای جنوبی بازدید کرد؛ آن هم در حالی که بسیاری از سیاهان افریقای جنوبی با سفر او مخالف بودند. به‌سبب فعالیت‌های ضد تبعیض‌نژادیش، دوبار دستگیر شد. اَش از مؤسسان اتحادیۀ تنیس سیاهان بود. در ۱۹۷۹ دچار نخستین حملۀ قلبی شد. پس از عمل جراحی قلب باز، براثر تزریق خون آلوده، حامل ویروس اچ‌آی‌وی و در ۱۹۸۸ مبتلا به بیماری ایدز شد. از ۱۹۷۹ اَش خود را وقف فعالیت‌های گوناگون مربوط به تنیس شامل گزارش مسابقات، نویسندگی و کارهای خیریه کرد. در ۱۹۹۲، همزمان با شروع مسابقات تنیس آزاد امریکا، بنیاد مبارزه با ایدز آرتور اَش فعالیت خود را آغاز کرد.