والترز، جولی (۱۹۵۰)
| مایک لی Mike Leigh | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۳م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس و فیلم‌ساز |
| آثار | زندگی شیرین است (۱۹۹۱) و رازها و دروغ‌ها (۱۹۹۵)، امیدهای بزرگ (۱۹۸۹)، برهنه (۱۹۹۳)، همه یا هیچ (۲۰۰۲)، ورادریک (۲۰۰۴) و الکی خوش (۲۰۰۸) |
| گروه مقاله | سینما |
والْتِرز، جولی (۱۹۵۰)(Walters, Julie)
بازیگر انگلیسی سینما و تئاتر. در بسیاری از فیلم‌های سینما و تلویزیون انگلستان بازی کرده و نقش‌های کمدی و پرهیجان هر دو را با مهارت و خبرگی ایفا کرده است. با نقش زن ستم‌دیدۀ فیلم تعلیم‌دادن ریتا[۱] (۱۹۸۳) که می‌خواهد افق‌های فکری‌اش را گسترش دهد، به‌شهرت رسید. در نقش‌های کمدی مانند کریستین پِیْنتِر[۲]، مدیر روسپی‌خانه، در فیلم خدمات شخصی[۳] (۱۹۸۷) بازی کرده و پس از آن نقش‌هایی جدی را در مجموعه‌های تلویزیونی آسیب شدید بدنی[۴] (۱۹۹۱) و پیشرفت جِیک[۵] (۱۹۹۵) برعهده داشته است. بازی در مجموعۀ تلویزیونی خانم‌های مهمان شام[۶] (۱۹۹۸) نیز در کارنامه‌ی وی دیده می‌شود. یکی از موفق‌ترین تجارب والترز، بازی در فیلم سینمایی ماما میا[۷] (2008) بود. در این کمدی رمانتیک، دختری که در آستانه‌ی مراسم عروسی‌اش قرار دارد، به شکلی پنهانی سه نفر از معشوقان گذشته‌ی مادرش (والترز) را به مراسم دعوت می‌کند، به این امید که یکی از آن‌ها پدرش باشد. این فیلم با موفقیت تجاری چشمگیری همراه بود و ده سال بعد، دنباله‌ی سینمایی آن ساخته شد. در سال 2018، والترز به سرطان روده مبتلا شد و دو سال بعد، آن را رسانه‌ای کرد. والترز اعلام کرد که از چالش‌های طاقت‌فرسای بازیگری کناره می‌گیرد اما برای قسمت سوم فیلم ماما میا که در حال ساخت است استثنا قائل شد.