محمد قلی میرزا ملک آرا
| محمد قلی میرزا ملک آرا | |
|---|---|
| زادروز |
1203ق |
| درگذشت | 1289ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاهزاده و دولتمرد |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر |
| لقب | ملقب به مُلک آرا، و متخلص به خسروى |
| دوره | قاجار |
| آثار | دیوان شعر |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
| پست تخصصی | حاکم مازندران و استرآباد |
| خویشاوندان سرشناس | فتحعلی‌شاه قاجار (پدر) |
محمد قلی میرزا ملک آرا (1203 - 1289ق)
(ملقب به مُلک آرا، و متخلص به خسروى) شاهزادۀ قاجار، و حاکم مازندران و استرآباد، پسر سوم فتحعلی‌شاه قاجار. مادرش آسیه‌خانم، دختر محمدخان قاجار دولو و خواهر سلیمانخان اعتضادالدوله بود.
محمد قلی میرزا در 12 سالگی (1214ق) به حکومت مازندران منصوب شد و تا مدت‌ها حكومت مازندران را داشت. در ۱۲۲۸ق، حاکم استرآباد شد و لقب مُلک‌آرا گرفت.
پس از فوت فتحعلی شاه در 1250ق، و هنگامی که محمدشاه (بعد از غلبه بر علیشاه ظل السلطان) به تهران آمد و بر تخت سلطنت نشست، محمد قلی میرزا همچون دیگر برادرهایش تمایلی به اطاعت از محمدشاه نداشت. از این رو، میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی او را به بهانۀ شرکت در مراسم تاج‌گذاری محمدشاه به تهران فراخواند. اما وقتی دید که محمد قلی میرزا در ملاقات‌هایش با محمدشاه، به او اعتنا نمی کند، به همدان تبعیدش كرد. او تا اواخر عمر در همدان در تبعید به سر برد تا این که او را به تهران آوردند و در 87 سالگی درگذشت.
محمد قلی میرزا شعر نیز می‌سرود و دیوان شعری هم داشت. تخلص‌اش "خسروی" بود. فامیل ملک‌آرا کنونی از اعقاب او هستند.