آنگکور
آنْگْکور (Angkor)
محل پایتخت باستانی امپراتوری خمر[۱] در بخش شمال غربی کامبوج، شمال تونله ساپ[۲]، به معنی «دریاچۀ بزرگ». بقایای به‌جای مانده به قرن‌های ۱۰ تا ۱۲م برمی‌گردد و عموماً عبارت‌اند از معابدی که در اصل وقف خدایان هندو شده‌اند، نیایش‌گاه‌های مربوط به آیین بودای تراوادا[۳]، و کاخ‌های سلطنتی. بسیاری از آن‌ها را در داخل حصاری به نام آنگکور توم[۴] گرد آورده‌اند، اما معبد بزرگ آنگکور وات[۵] (اوایل قرن ۱۲) بیرون از حصار قرار دارد. آنگکور در قرن ۱۵ متروک شد و ویرانه‌های آن به جنگل تبدیل شدند و تا ۱۸۶۳ به قدر کافی توصیف نشدند. بناهای موجود در این محل در جنگ داخلی (۱۹۷۰ـ۱۹۷۵) به سختی آسیب دیدند.