ماتا
ماتّا (۱۹۱۱ـ۲۰۰۲)(Matta)
(نام کامل: روبرتو سِباسْتین آنْتونیو ماتّا اشچوارن[۱]) نقاش فرانسوی، زادۀ شیلی[۲]. همراه با آندره ماسون[۳] از سرآمدان مکتب نقاشیِ خودکارِ متأثر از سوررئالیسم[۴] بود، که در آن تصاویر مستقیماً از ضمیر ناخودآگاه بر روی کاغذ یا بوم انتقال می‌یابند. به گفتۀ خودش، می‌خواست در بخش بزرگی از کارش، نگرانی‌های دوران معاصر را از طریق نیرو و حرکتِ شکل‌ها تعریف کند، همچون پردۀ سال‌های وحشت[۵] (۱۹۴۲؛ موزۀ سالومون رابرت گوگنهایم[۶]، نیویورک).
ماتّا معماری خوانده بود؛ در طی سال‌های جنگ جهانی دوم در نیویورک، مارسل دوشان[۷] را دید و از او تأثیر گرفت. نخستین کار پختۀ او در دهۀ ۱۹۴۰، از انفجارهای رنگی و کلاف‌هایی از فرم‌های مبهم اندام‌وار یا ماشینی آکنده است که در فضای کیهانی پرتاب شده‌اند یا شناورند. در دهۀ ۱۹۸۰ هنرش شکل‌نما[۸]تر و خوشنویسانه[۹] شد.
