سحر ولدبیگی
| سحر ولدبیگی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1 تیر 1356ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر سینما، تلویزیون |
| آثار | شهر موش‌ها ۲ (صداپیشه‌ی نقش خانم مدیر عینکی/ مرضیه برومند- ۱۳۹۳)؛ مجرد ۴۰ ساله (شاهین باباپور- ۱۳۹۳)؛ عطسه (مجموعه‌ی ویدئویی/ مهران مدیری-۱۳۹۲)؛ آرماندو (احسان عبدی‌پور- 1397) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | مسعود ولدبیگی (پدر) نیما فلاح (همسر) |
سحر ولدبیگی (تهران 1 تیر 1356ش- )
بازیگر ایرانی سینما و تلویزیون. پس از اتمام تحصیلات متوسطه، دوره‌ی بازیگری را در کارگاه آزاد بازیگری گذراند و بعد از بازی در چند مجموعه‌ی تلویزیونی، با سریال دختران شناخته شد. ولدبیگی فعالیت سینمایی را نیز از سال 1379 با فیلم ازدواج غیابی آغاز كرده است. عمده‌ی شهرت او به دلیل بازی در دو سریال طنز 90 شبی مهران مدیری، پاورچین (در نقش شادنه/ شادی) و نقطه‌چین (در نقش مژده جابری) است. با این حال او در مجموعه‌های جدی بلندگوهای افسانه‌ای (محمد رحمانیان) و آرماندو (احسان عبدی‌پور) نیز بازی‌های درخوری ارائه کرده است. سحر ولدبیگی دختر مسعود ولدبیگی، چهر‌پرداز شاخص ایرانی، و همسر نیما فلاح (بازیگر سینما و تلویزیون) است.
گزیده‌ی فیلم‌های سینمایی، ویدئویی و تلویزیونی
ازدواج غیابی (کاظم معصومی- ۱۳۷۹)؛ قلقلک (مسعود نوابی- ۱۳۸۴)؛ اگه می‌تونی منو بگیر (شاهد احمدلو- ۱۳۸۵)؛ اگه می تونی منو بکش (شاهد احمدلو- ۱۳۸۶)؛ قاتلین پیرمرد (فیلم تلویزیونی/ اصغر نعیمی- ۱۳۸۷)؛ فرشته نزدیک است (فیلم ویدئویی/ حسین تبریزی- ۱۳۸۸)؛ کادوی در به در (فیلم ویدئویی/ یوسف تیموری- ۱۳۸۸)؛ خاله سوسکه (نادره ترکمانی- ۱۳۸۸)؛ چشماتو ببند (فیلم ویدئویی/ مجتبی چراغعلی- ۱۳۸۹)؛ دامادی به نام صفر (فیلم ویدئویی/ فرشاد ارج- ۱۳۸۹)؛ من پلیس نیستم (فیلم ویدئویی/ مهران غفوریان-۱۳۹۰)؛ یک فراری از بگبو (هاتف علیمردانی- ۱۳۹۰)؛ شهر موش‌ها ۲ (صداپیشه‌ی نقش خانم مدیر عینکی/ مرضیه برومند- ۱۳۹۳)؛ مجرد ۴۰ ساله (شاهین باباپور- ۱۳۹۳).
گزیده‌ی مجموعه‌های تلویزیونی و شبکه‌ی نمایش خانگی
سلام زندگی (مسعود شاه‌محمدی- 1376)؛ قصه‌های شهرک سینمایی (بهزاد محمدی- 1378)؛ دختران (اصغر توسلی- 1379)؛ خانه‌ی آرزوها (حسین سهیلی‌زاده- 1380)؛ پشت کنکوری‌ها (پریسا بخت‌آور- 1381)؛ پاورچین (مهران مدیری- 1381)؛ نقطه‌چین (مهران مدیری- 1382)؛ رانت‌خوار کوچک (حسین سهیلی‌زاده- 1382)؛ چارخونه (سروش صحت- 1386)؛ بلندگوهای افسانه‌ای (محمد رحمانیان- 1387)؛ دارا و ندار (مسعود ده‌نمکی- 1389)؛ آب‌پریا (مرضیه برومند- 1389)؛ باغ سرهنگ (فلورا سام- 1392)؛ شوخی کردم (مجموعه‌ی ویدئویی/ مهران مدیری-۱۳۹۲)؛ سیگنال موجود است (مجموعه‌ی ویدئویی/ مهدی مظلومی- ۱۳۹۴)؛ عطسه (مجموعه‌ی ویدئویی/ مهران مدیری-۱۳۹۲)؛ آرماندو (احسان عبدی‌پور- 1397).