ماکسیم سیرو
ماکسیم سیرو (۲۵ اکتبر ۱۹۰۷- ۲۶ ژانویه ۱۹۷۵م)
(به فرانسوی: Maxime Siroux) معمار فرانسوی. وی که از برجسته‌ترین معماران خارجی بود و در طرح نوسازی رضاشاه فعالیتی چشم گیر داشت، در فرانسه در رشتۀ معماری تحصیل کرده بود. در سال ۱۳۱۰ش به ایران آمد و به عنوان معمار و سرمعمار چندین وزارتخانۀ مهم (از جمله وزارت فرهنگ، صنایع و معادن، کشاورزی، امور داخله و دارایی فعالیت کرد. سیرو با پیشنهاد آندره گدار به منظور تهیۀ نقشه‌های جامع، نقشه‌های اجرایی، طراحی‌های فنی و نیز نظارت بر امور ساختمانی دانشگاه تهران و موزۀ ایران باستان استخدام گردید. گسترۀ آثار وی چه از لحاظ تنوع سبک و چه از لحاظ حجم، بسیار چشمگیر است. سیرو از چهره‌های باستان‌شناسی ایران نیز بود. هرچند او فعالیت‌های متعدد باستان‌شناسی در ایران داشت، اما تألیفات وی که حاصل سفرهای تحقیقاتی متعدد در ایران و مطالعات تاریخی اوست، وی را در زمرۀ چهره‌های آشنای تاریخ معاصر ایران درآورده است. او در عرصه‌های علمی ایران نیز شناخته شده و از اولین استادان دوره‌های نخستین رشتۀ معماری در دانشکدۀ هنرهای زیبا بوده است.
آثار مهم
مجتمع دانشکدۀ پزشکی، دانشکدۀ علوم و چندین دانشکدۀ دانشگاه تهران، کتابخانۀ ملی ایران، بخش‌های الحاقی به موزۀ ایران باستان، چند بنای یادبود و بیمارستان و مدرسه و کارخانه و هتل، ویلا برای چندین وزیر و مقام بالای دولتی و همچنین همکاری در طراحی و ساخت مدارس و بناهای آموزشی در شهرستان‌ها. از مهم‌ترین آثار وی در شهرستان‌های ایران می‌توان به مواردی از این دست اشاره کرد: دانشسرای مقدماتی پسران در تبریز (در سال ۱۳۱۵ش)، دبستان رامسر با همکاری زنگنه، دبستان کازرون و دبیرستان حکمت در قم و چندین مدرسه در یزد.