بنگال غربی
بَنگال غربی
بنگال غربی | |
---|---|
نام فارسی | بنگال غربی |
نام های دیگر | بنگال |
کشور | هند |
موقعیت | شمال شرقی هند |
مرکز | کلکته |
شهرهای مهم | اسن سول، دورگاپور، بردوان و بورنپور |
جمعیت | ۸۳,۴۳۸,۰۰۰ نفر (۲۰۰۱) |
مساحت(کیلومتر مربع) | ۸۷۸۵۳ |
تولیدات و صنایع مهم | تولید آهن و فولاد، خودرو، لکوموتیو، آلومینیوم، کود شیمیایی، مواد شیمیایی، پنبه و چاپ. برنج، کنف، چای، دانه های روغنی، شکر، حبوبات، و توتون |
(یا: بنگال) ایالتی در شمال شرقی هند، با ۸۷,۸۵۳ کیلومتر مربع مساحت و ۸۳,۴۳۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱). مرکزش کلکته[۱] است. صنایع آن عبارتاند از تولید آهن و فولاد، خودرو، لکوموتیو، آلومینیوم، کود شیمیایی، مواد شیمیایی، پنبه و چاپ. برنج، کنف، چای، دانههای روغنی، شکر، حبوبات، و توتون نیز تولید میکند. بنگال غربی بخش غربی جلگۀ آبرفتی[۲] پهناوری را اشغال کرده که رودهای گنگ[۳] و براهماپوترا[۴]، با رود هوگلی[۵] آن را پدید آوردهاند؛ رودهای دامودار[۶] و بهاگیراتی[۷] نیز به دلتای هوگلی میریزند. بخش غربی ناحیۀ باتلاقی[۸] و جنگلی سونداربانز[۹] در جنوب منطقه قرار دارد. شهرهای مهم این ایالت عبارتاند از اَسنسول، دورگاپور، بَرْدوان[۱۰]، و بورنپور[۱۱]. از قرن ۵پم، بنگال مرکز دادوستد بود. گوپتا[۱۲]ها از قرن ۴م حکومت کردند، و تجارت، بهویژه با روم، رونق داشت. سقوط امپراتوری روم[۱۳] از اهمیت بنگال کاست، تا اینکه سلسلۀ پالا[۱۴] در ۷۵۰م تأسیس شد. بنگال در آن زمان به مرکز آیین بودا، هنر و، آموزش تبدیل شد. بعدها این ناحیه تحت کنترل سلطاننشین دهلی[۱۵] و سلسلۀ مغول قرار گرفت. در ۱۹۰۵، لرد کرزن[۱۶]، سیاستمدار انگلیسی، بنگال را به دو قسمت تقسیم کرد و بر تنش بین مسلمانان و هندوها دامن زد. ایالت بنگال غربی در ۱۹۴۷ از ایالت سابق بریتانیایی بنگال تشکیل شد. بخش شرقی به پاکستان شرقی[۱۷] تبدیل گردید؛ تقسیم هند به خشونت و مهاجرت گسترده منجر شد. در ۱۹۷۱، پیش از تأسیس کشور مستقل بنگلادش، بنگال غربی پذیرای ۱۰میلیون آوارۀ جنگ داخلی پاکستان بود. در قرن ۱۹، هنر و ادبیات بنگالی، تحت تأثیر ترکیبی از آیین سنتی هندو و مسیحیت وارداتی بریتانیایی به اوج شکوفایی رسید. رابیندرانات تاگور[۱۸] (۱۸۶۱ـ۱۹۴۱)، شاعر مشهور هندی، در ۱۹۲۱ دانشگاه ویشوا بهاراتی[۱۹] را تأسیس کرد که به علوم انسانی و هنرهای نمایشی اختصاص دارد. بنگال غربی پنج دانشگاه دیگر نیز دارد.