اصالة العموم

اَصالةُ‌العُمُوم
اصطلاحی در اصول فقه، یعنی اعتبار عمومیّت و شمول لفظ. فی‌المثل گوینده از لفظی عام استفاده کند، و تردید شود که واقعاً معنی عام را درنظر داشته است؛ با تمسک به اصالةالعموم حکم می‌شود که عام مراد او بوده است. برای نمونه اگر کسی گفت: از تمام دانشمندان دیدار کن. اگر شنونده تردید کرد که آیا خصوص دانشمندان تجربی مراد او بوده است یا هر دانشمندی با هر تخصصی. اصالةالعموم می‌گوید که منظور او هر دانشمندی است با هر تخصصی. اصالة‌العموم از اصول لفظیه است.