امامزاده احمد بن قاسم

بقعه‌ای در جنوب شرقی شهر قم، مقبرۀ امامزاده احمد از نوادگان امام جعفر صادق (ع). این مقبره بارها ویران و سپس بازسازی شده است. در ۷۸۰ق علی بن عزالدین اسحاق، از رجال و وزرای عصر، آن‌جا را تجدید بنا کرد و گنبد کنونی آن را ساخت و خود نیز در همان‌جا دفن شد. بنای امامزاده در تاریخ ۱۷ آذر ۱۳۷۷ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

تزئینات و معماری

با این که بقعه‌ خالى از بیوتات و رواق بوده، ولى از حیث گچبرى یکى از شاهکارهاى هنر معماری دورۀ خود به شمار می‌‌آید. در قسمت داخلى گنبد سه کتیبۀ بسیار زیبا و جذاب وجود دارد، که اولى در قسمت علیاى گنبد و به خط کوفى و دومی ‌‌قدرى پائین‌تر و به خط ثلث و آخرى زیر این دو و به خط نسخ می‌‌باشد. در کتیبۀ پایین، سورۀ یس تا آیۀ «أحصیناه فى امام مبین» را با خط نسخ بسیار ممتازى نوشته و گچبرى کرده‌اند. در مرمت‌های متعدد، شکل بنا از هشت ضلعی به شانزده ضلعی تغییر یافته است.