لیونل باریمور

لیونل باریمور Lionel Barrymore
زادروز	پنسیلوانیا ۲۸ آوریل ۱۸۷۸م
درگذشت	لس آنجلس ۱۵ نوامبر ۱۹۵۴م
ملیت	امریکایی
شغل و تخصص اصلی	بازیگر
آثار	روح آزاد (1931م)، شام ساعت هشت (۱۹۳۳م)، این را نمی‌توانی با خودت ببری (۱۹۳۸م)
گروه مقاله	سینما
خویشاوندان سرشناس	اتل باریمور (خواهر) و جان باریمور (برادر)
جوایز و افتخارات	جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد (1931م)

لیونل باریمور

لیونل باریمور (پنسیلوانیا ۲۸ آوریل ۱۸۷۸ - لس آنجلس ۱۵ نوامبر ۱۹۵۴م) Lionel Barrymore

بازیگر امریکایی، برندۀ جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد در چهارمین دورۀ مراسم اسکار. پدرش، موریس باریمور، با اصالتی بریتانیایی و بازیگر تئاتر، و مادرش جورجیانا درو باریمور از بزرگ‌ترین کمدین‌های نیمۀ دوم سدۀ 19م تئاتر امریکا خود در خانواده‌ای که بازیگر بودند به دنیا آمد؛ فرزندان این زوج (به ترتیبِ سن: لیونل، اتل و جان) نیز از بازیگران برجستۀ تئاتر و سینمای امریکا در چند دهۀ آغازین سدۀ 20م بودند و از این میان، جز لیونل، اتل هم در ۱۹۴۴م جایزۀ اسکار نقش دوم زن را برای فیلم تنها قلب بی‌کس به‌دست آورد. فیلم‌هایی که لیونل در دهۀ 1930م بازی کرد، عمدتاً از آثار شاخص آن دهه‌اند. وی در مجموع، طی نیم‌قرنِ ابتدای سدۀ 20م، در حدود 250فیلم بازی کرد.

لیونل ابتدا در گروه نمایشی مادربزرگش، لوئیزا لین درو، و جان درو، دایی‌اش، نقش‌هایی فرعی را برعهده می‌گرفت. در آغاز سدۀ 20م او دیگر بازیگر نقش‌های اصلی در برادوی بود. در 1903م برای نقاشی، علاقۀ نخست دوران کودکی و نوجوانی‌اش، به پاریس رفت و 4سال بعد به امریکا و کار بازیگری برگشت. از سال‌های 1909 و 1910م نقش‌های اصلی فیلم‌ها به او سپرده شد. این بازیگرِ تیپ‌های بسیار محبوب، ماندگارترین نقش‌های خود را در فیلم‌هایی همچون شام ساعت هشت (۱۹۳۳م)، این را نمی‌توانی با خودت ببری (۱۹۳۸م)، و پانزده فیلم دکتر کیل‌دیر بازی کرد. در ۱۹۳۱م برای بازی در فیلم روح آزاد جایزۀ اسکار گرفت. ایفای نقش شخصیت اسکروج در اجرای رادیویی سرود کریسمس اثر چارلز دیکنز، از ۱۹۳۶م طیف گسترده‌ای از شنوندگان را جذب کرد. در سالمندی و از اواخر دهۀ 1930م با وجود فلج‌بودن و وابستگی به صندلی چرخ‌دار، به ایفای نقش‌های مختلف در رادیو پرداخت. او که به هنر و موسیقی بیش از تئاتر عشق می‌ورزید، بیش از صد قطعۀ موسیقی منتشرنشده ساخت و عضو انجمن قلم به‌دستان امریکا بود. لیونل باریمور رمانی هم به نام آقای کانتون‌واین: یک حکایت اخلاقی (۱۹۵۳م) نوشت.

---