میرعلی هروی
میرعلی هِرَوی ( ـ بخارا ۹۵۱ق)
خوشنویس ایرانی. معروف‌ترین خوشنویس پیش از میرعماد بود. شاگرد زین‌الدین محمود، از شاگردان سلطان‌علی مشهدی، بود. در نستعلیق‌نویسی ـ از جلی، خفی، کتابت، و کتیبه‌نگاری عمارات ـ به درجۀ اعلی رسید. در هرات به تحصیل دانش و کسب هنر پرداخت و به کتابت احکام مشغول شد؛ سپس به دربار سلطان حسین بایقرا راه یافت و به «سلطان» و «کاتب سلطانی» ملقب شد. تا ۹۱۱ق در هرات بود؛ سپس به مشهد رفت و در ۹۳۵ق به اجبار به بخارا فرستاده شد و در همان شهر درگذشت. هروی رساله‌ای با نام مدادالخطوط در آداب خوشنویسی نوشته است. بیشتر آثار به‌جا‌مانده از او در کتابخانه‌ها و مجموعه‌های خصوصی ایران و خارج از کشور یافت می‌شوند، ازجمله هفت اورنگ جامی و جام‌جم اوحدی محفوظ در کتابخانۀ موزۀ گلستان. در ظرافتِ خط از سلطان‌علی مشهدی پیشی گرفت. خواجه محمود شهابی سیاوشانی و سیداحمد مشهدی از شاگردان ممتاز او بودند. میرعلی در پایان خطوط خود رقم (نام)های گوناگونی را نوشته است، ازجمله علی هروی، علی حسینی‌هروی، و میرعلی.