پومپه

پومپِه (Pompée)

سوگ‌نمایشی در پنج پرده، نوشتۀ پِیر کورنی، به زبان فرانسوی، نخستین اجرا در ۱۶۴۳، و نخستین چاپ آن در همان سال با عنوان مرگ پومپه. پومپه، سردار رومی، پس از نبرد فارلوس به مصر می‌گریزد و در بارگاه بطلمیوس، حاکم غاصب مصر که سلطنت را از کلئوپاترا ربوده است، پناه می‌جوید. قیصر درپی سردار فراری است و بطلمیوس بر آن می­‌شود که پیش­‌دستی کرده او را بُکشد. چون قیصر از راه می‌رسد، بطلمیوس سر پومپه را پیشکش می­‌کند. قیصر، که قصد بخشیدن پومپه را دارد، بطلمیوس را می‌کشد و کلئوپاترا را بر جای او می­‌نشاند، اما کلئوپاترا که از عشق خود به قیصر روی گردانده، سلطنت را نمی­‌پذیرد. کورنی خود در مقدمه منابع‌اش را برشمرده و اذعان کرده است که ابیاتی از فارسالیا اثر لوکیانوس را ترجمه کرده و به اثر افزوده است. از دیگر منابعی که کورنی ذکر کرده، آثار مورخ رومی، ولیوس پاتریکوس است. این نمایش­‌نامه که کورنی آن را از بهترین آثار خود دانسته و اذعان کرده است، در هیچ­‌یک از آثارش ابیات چنین پرطمطراق از آب درنیامده­‌اند، به‌رغم طرح و توطئۀ قوی و نیک‌­پرداختۀ آن، دقیقاً از همین طمطراق که بدان حالتی تصنعی بخشیده است، رنج می‌­برد.