اردوگاه کار اجباری
اُردوگاه کارِ اِجباری (concentration camp)
اردوگاه زندانیان غیرنظامی در زمان جنگ یا در زمان فرمانروایی حکومت تمامیت‌خواه. نخستین اردوگاه کار اجباری را بریتانیایی‌ها در جنگ دوم بوئر[۱] (۱۸۹۹) در افریقای جنوبی ساختند تا زنان و کودکان آفریکانر[۲] را در آن نگهداری کنند (متعاقباً، در این اردوگاه بیش از ۲۰ هزار تن جان سپردند). نازی‌ها پس از آنکه آدولف هیتلر در ژانویۀ ۱۹۳۳ به مقام صدراعظمی رسید، در آلمان و اروپای اشغالی (۱۹۳۳ـ۱۹۴۵) صدها اردوگاه کار اجباری تأسیس کردند تا مخالفان خود را زندانی کنند. معروف‌ترین اردوگاه‌ها در جنگ جهانی دوم، اردوگاه‌های مرگ آشویتس[۳]، بلزن[۴]، داخائو[۵]، مایدانک[۶]، سوبیبور[۷]، و تربلینکا[۸] بود.