حاج ابوالحسن خان اردلان فخرالملک

حاج ابوالحسن خان اردلان فخرالملک (تهران 1279ق - همان‌جا 1305ش)

از بزرگان عصر قاجار، پسر رضا قلی خان والی کردستان و طوبی خانم دختر عباس میرزا نایب‌السلطنه. او پسر عمۀ ناصرالدین شاه بود. در تهران متولد شد. ابتدا از غلام بچگان و بعد هم از پیشخدمتان ناصرالدین شاه قاجار بود. کم‌کم ترقی کرد و به منصب‌های مهم نظامی همچون سرتیپی و امیر تومانی رسید و از جمله درباریان ناصرالدین شاه و نیز مظفرالدین شاه قاجار شد. او در 1306ق همراه با ناصرالدین شاه به اروپا رفت و در بازگشت در 1307ق، ملقب به فخرالملک شد. (لقبی که ابتدا متعلق به عبدالحسین خان معروف به کفری بود، اما شاه قاجار برای توهین به او و کم ارزش کردنش، این لقب را از وی گرفت و به ابوالحسن خان داد.) ابوالحسن خان در 1312ق رئیس فوج عرب و عجم بسطام شد. در 1314ق (دوران مظفرالدین شاه) به جای عضدالدوله، به حکومت همدان منصوب شد. در 1316ق به حکومت عراق عجم رسید. در 1319ق، او با منصب امیر تومانی به ریاست ایل و سوارۀ دویرون خمسه منصوب گردید. در 1321ق وزیر تجارت شد و دو سال در آن مقام بود. در دوران مشروطه، از طرفداران مشروطه بود. مدت کوتاهی در دوران استبداد صغیر، حاکم زنجان بود. سپس از ایران رفت.

حاج ابوالحسن خان در 66 سالگی درگذشت.