میرزا سید ابراهیم خان عمیدالسلطنه

پزشک، وزیر و نمایندۀ مردم سمنان و شاهرود در نخستین دورۀ مجلس شورای ملی. فرزند میر سید رضی سمنانی حکیم باشی نظام و ملقب به رئیس‌الاطباء و برادر مریم عمید، از زنان روشنفکر و روزنامه نگار دوران قاجار.

او در 1292ق (1253ش) در تهران متولد شد. در دارالفنون به تحصیل طب پرداخت. برای ادامه تحصیل عازم فرانسه شد. پس از اتمام تحصیل، به ایران بازگشت و در خانۀ پدری اش در پامنار، مشغول طبابت شد و ملقب به عمیدالحکماء گردید. او تا پیش از مشروطیت، ملقب به عمیدالحکماء شد.

نمایندۀ مجلس شورای ملی در دورۀ اول (1324ق) از طرف مردم سمنان شد. پس از به توپ بسته شدن مجلس در 1326ق، به روسیه و قفقاز سفر کرد. بعد از فتح تهران، لقبش را از عمیدالحکماء به عمیدالسلطنه تغییر داد و به واسطۀ دوستی با میرزا حسن خان وثوق‌الدوله، در 1331ق و در هنگامی که وثوق الدوله وزیر خارجه بود، رئیس دیوان محاسبات وزارت دارایی شد. پس از مدتی، معاون وزارت دارایی گردید و تا مدت‌ها در این سمت بود. یک سال بعد، رئیس ادارۀ تشخیص عایدات وزارت مالیه شد. در 1336ق، چند ماه بیکار بود و شغلی نداشت. در همان سال، به معاونت ایالت خراسان منصوب شد که احمد قوام‌السلطنه والی‌اش بود. در 1339ق (1300ش) در کابینه‌های اول و سوم قوام‌السلطنه به وزارت دادگستری و در کابینۀ دوم (1300ش) و چهارم (1301ش) به وزارت تجارت و فوائد عامه معرفی شد.

او از اعضای لژ بیداری بود. او عضو کمیسیونی بود که برای حرکت دادن محمد علی شاه مخلوع به خارج تشکیل یافت. عمده انتصاباتش در دورۀ وزارت وثوق‌الدوله و قوام‌‎السلطنه، صورت گرفت که نشان دهندۀ ارتباط عمیق و بسیارش با این دو برادر دارد.