ارناندس مارتینس، ماکسیمیلیانو (۱۸۸۳ـ۱۹۶۶)
اِرناندِس مارتینِس، ماکسیمیلیانو (۱۸۸۳ـ۱۹۶۶)(Hernández Martínez, Maximiliano)
| ماکسیمیلیانو ارناندس مارتینس Maximiliano Hernandez Martinez | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۸۳م |
| درگذشت | ۱۹۶۶م |
| ملیت | ال سالوادوری |
| تحصیلات و محل تحصیل | پلی تکنیک نظامی ال سالوادور |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| شغل و تخصص های دیگر | فرمانده نظامی |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
دیکتاتور، و رئیس‌جمهور اِل‌سالوادور (۱۹۳۱ـ۱۹۴۴)، در جریان رکود اقتصادی[۱] جنگ داخلی. از شیفتگان فاشیسم بود و هرگونه مخالفتی را به‌شدت سرکوب می‌کرد، و حدود ۴۵هزار کشاورز را که در قیام کمونیستی ۱۹۳۲ شرکت کرده بودند قتل‌عام کرد. در جریان رکود از هزینه‌های دولتی به‌شدت کاست و برنامه‌های راه‌سازی را از درآمدهای موجود تأمین کرد. اعتصاب همگانی، به رهبری دانشجویان، که پس از قیام ناموفق ارتش در اعتراض به تمدید دورۀ ریاست جمهوری او به‌راه افتاد، او را وادار به استعفا در مارس ۱۹۴۴ کرد و او به هندوراس تبعید شد. مارتینس در پُلی‌تکنیک نظامی ال سالوادور[۲] تحصیل کرد، و سرباز ارتش بود و در ۱۹۳۱ به درجۀ فرماندهی کل ارتش رسید. در زمان آشوب‌های اقتصادی و اجتماعی در دسامبر ۱۹۳۱ با شورشی در کاخ، قدرت را از آرتورو آرائوخو[۳]، رئیس‌جمهوری، گرفت، و در ۱۹۳۵ به ریاست جمهوری انتخاب شد. او با تشکیل کنوانسیون‌های قانون اساسی، دورۀ ریاست جمهوری خود را تمدید کرد. در ۱۹۴۴، شورش برضد او به گواتمالا نیز سرایت کرد و به برکناری خورخه اوبیکو کاستانیدا[۴] انجامید. در ۱۹۶۶، درپی مشاجره با راننده‌اش در هُندوراس به دست او کشته شد.