صافی، لطف الله (گلپایگان ۱۲۹۷ش)
لطف‌الله صافی (گلپایگان 30 بهمن ۱۲۹۷ش- قم 12 بهمن 1400ش)
(معروف به صافی گلپایگانی) مرجع تقلید و از اعضای اسبق شورای نگهبان قانون اساسی. فرزند آخوند ملا محمدجواد صافی. مقدمات علوم اسلامی و ادبیات عرب را نزد آخوند ملا ابوالقاسم قطب در گلپایگان آغاز کرد و در ۱۳۱۹ش عازم قم شد. چهار سال بعد به نجف اشرف عزیمت کرد و پس از چند سال تحصیل مجدداً به قم بازگشت تا نزد آیت‌الله بروجردی و آیات عظام سید محمدتقی خوانساری، حجت، صدر، محمدکاظم شیرازی و سید جمال‌الدین گلپایگانی تحصیل کند. مراحل تحصیلی خارج فقه و اصول را تا اخذ درجۀ اجتهاد به پایان رساند و در مقام مدرس حوزه‌های علمیه شروع به تدریس کرد.
صافی گلپایگانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، در ۱۳۵۸ نمایندۀ مجلس خبرگان بررسی نهایی قانون اساسی شد و با تشکیل اولین دورۀ مجلس شورای اسلامی، امام خمینی وی را به عضویت در شورای نگهبان قانون اساسی منصوب کرد. آیت‌الله صافی هشت سال عضو شورای نگهبان بود و سپس برای تدریس و تصدی مرجعیت به قم بازگشت. پس از ارتحال آیت‌الله گلپایگانی، رسالۀ توضیح‌المسائل خود را منتشر کرد. وی به خاطر نوشتن کتاب التعزیر؛ أنواعُه و ملحقاتُه، که یک کتاب فقهی است، برندهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، و به خاطر نوشتن کتاب پرتوی از عظمت حسین، برندهٔ کتاب سال ولایت شده است. وی همچنین به‌دلیل نوشتن همین کتاب در سال ۱۳۸۱ به‌عنوان خادم برگزیدهٔ فرهنگ مکتوب عاشورا از سوی وزارت ارشاد شناخته شد. صافی گلپایگانی برگزیدهٔ هفتمین همایش دکترین مهدویت به‌خاطر تألیف کتاب منتخب الاثر بوده است.
از آثار اوست: الهیات در نهج‌البلاغه؛ مناسک حج؛ معارف دین؛ شهید آگاه؛ دیوان اشعار؛ اصالت مهدویت؛ گفتمان مهدویت؛ به‌سوی آفریدگار؛ نگرشی بر فلسفه و عرفان؛ تجلی توحید در نظام امامت؛ ولایت تکوینی و ولایت تشریعی؛ ترجمۀ منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر؛ امان الامة من الضلال و الاختلاف.
صافی گلپایگانی براثر ایست قلبی در بیمارستان آیت الله‌العظمی گلپایگانی قم درگذشت.