استارلینگ، ارنست هنری (۱۸۶۶ـ۱۹۲۷)
| ارنست هنری استارلینگ Ernest Henry Starling | |
|---|---|
| زادروز |
لندن ۱۸۶۶م |
| درگذشت | ۱۹۲۷م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیولوژیست |
| گروه مقاله | پزشکی |
اِستارْلینگ، اِرنست هِنری (۱۸۶۶ـ۱۹۲۷)(Starling, Ernest Henry)
فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۰۲، او و ویلیام بیلیس[۱] اِسکرتین[۲] را کشف کردند. اِسکرتین اولین ترکیب شیمیایی کشف‌شده‌ای است که باعث تحریک عضوی در محلی غیر از محل ترشح خود می‌شود. استارلینگ در ۱۹۰۵، واژۀ هورمون[۳] را وضع کرد. قانون استارلینگ[۴] را نیز پیش نهاد که براساس آن، قدرت انقباض قلب تابعی از طول رشته‌های ماهیچه‌ای است. او را یکی از بنیادگذاران تخصص غدد درون‌ریز[۵] می‌دانند. استارلینگ و بیلیس سازوکارهای عصبی تنظیم‌‌کنندۀ فعالیت‌های اعضای درون قفسۀ سینه و شکم را بررسی، و حرکات دودی[۶] روده را کشف کردند. استارلینگ در لندن زاده شد و در آن‌جا درس خواند. از ۱۸۹۹ تا ۱۹۲۳، استاد فیزیولوژی یونیورسیتی کالج[۷] لندن بود. او شرایطی را بررسی می‌کرد که باعث خروج مایعات از رگ‌های خونی و ورود آن‌ها به بافت‌ها می‌شود. در ۱۸۹۶، معادلۀ استارلینگ[۸] را ثابت کرد. براساس این معادله، بین فشار هیدروستاتیکی[۹] که باعث خروج مایعات از مویرگ‌ها می‌شود، و فشار اسمزی[۱۰] که باعث حرکت مایعات از بافت‌ها به درون مویرگ‌ها می‌شود، رابطۀ مستقیم وجود دارد.