بخور

بُخور (incense)

هر رزین، صمغ، بَلسان یا ماده‌ای دیگر که هنگام سوختن، دود شامه‌نوازی متصاعد می‌کند. در آیین‌های مذهبی نیز برای خوش‌بو‌کردن هوا و دفع حشرات به‌کار می‌رود. در معبد یهودی باستان، بخور را به خدا پیشکش می‌کردند و چگونگی کاربرد آن به تفصیل در تورات آمده است؛ ولی امروزه یهودیان از آن استفاه نمی‌کنند. در ادیان هندو، بودا، و تائو، از بخور هنگام عبادت یا مراقبه استفاده می‌شود. بخور نماد بوی خوشی است که به آسمان می‌رود. به روایت کتاب مقدس، مجوسان به عیسای کودک بخور هدیه کردند و در کتاب مکاشفۀ یوحنا، بخور مظهر «دعاهای مقدسین» است؛ با این همه، استفاده از آن تا قرن ۶م در کلیسای مسیحی رواج نداشت. گمان می‌رود که بخور خاصیت حفظ‌کننده از فساد داشته باشد که برای کلیساهای دارای سقف چوبین باارزش است.