پوراحمد، کیومرث (نجف آباد ۱۳۲۸ش)
کیومرث پوراحمد (نجف‌آباد ۱۳۲۸ش- )
| کیومرث پوراحمد | |
|---|---|
| زادروز |
نجف آباد ۱۳۲۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان سینما |
| شغل و تخصص های دیگر | کارگردان تلویزیون |
| آثار | خواهران غریب (۱۳۷۴) |
| گروه مقاله | سینما |
کارگردان سینمای ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلم‌نامه و دستیاری کارگردانِ فیلم ناتمام قصۀ خیابان دراز (۱۳۵۷، محسن تقوایی) آغاز کرد. فیلم‌های تجاری و هنری ساخته است. نخستین فیلم بلند سینمایی‌اش، تاتوره (۱۳۶۲)، مضمونی سیاسی داشت. سپس دستیار کیارستمی در خانۀ دوست کجاست (۱۳۶۴) شد، و با همان سبک و فضا، شیوۀ کار و با بازیگرانِ نوجوانْ فیلمِ گاویار (۱۳۶۶) را ساخت، که با استقبال روبه‌رو نشد. به‌ناچار با نوشتن فیلم‌نامۀ شکوه زندگی (۱۳۶۶) و کارگردانی دو فیلم لنگرگاه (۱۳۶۷) و شکار خاموش (۱۳۶۹)، سعی کرد مخاطب بیشتری جلب کند و موفق نیز شد. سپس مجموعۀ تلویزیونی قصه‌های مجید (۱۳۷۰) را کارگردانی کرد، و دو فیلم بلند شرم (۱۳۷۱) و صبح روز بعد (۱۳۷۱) را براساس این مجموعه و داستان‌هایی از هوشنگ مرادی کرمانی ساخت. مجموعه و فیلم‌های سینماییِ مجید با اقبال تماشاگران و منتقدان روبه‌رو شد و چند جایزۀ داخلی گرفت. شرم از حیث تلفیق واقعیت و خیال، شیوۀ روایت و ساختار بصری، فیلمی ممتاز و بدیع است. نان و شعر (۱۳۷۲)، که پس از یک وقفۀ کوتاه در ادامۀ قصه‌های مجید ساخته شد، به اندازه آثار گذشتۀ او موفق نبود. خواهران غریب (۱۳۷۴) را با مضمونی خانوادگی و اخلاقی و با حجم زیادی تصنیف و آواز برای کودکان و بزرگسالان ساخت، که از آن بسیار استقبال کردند. در مجموعۀ تلویزیونی سرنخ (۱۳۷۵) و فیلم‌های به‌خاطر هانیه (۱۳۷۳) و شب یلدا (۱۳۸۰) بیش از آن‌که به مخاطبان توجه کند، اندیشه‌های شخصی خود را در نظر گرفته است. آخرین فیلم او تیغ و ترمه (۱۳97) نام دارد.