اسکندری، محترم (۱۲۷۴ـ تهران ۱۳۰۵ش)
اِسکندری، محترم (۱۲۷۴ـ تهران ۱۳۰۵ش)
از زنان متجدد ایرانی. دختر شاهزاده علی‌خان اسکندری و نوادۀ فتحعلی‌شاه قاجار. خواندن و نوشتن را از پدر آموخت و سپس نزد میرزا علی‌محمدخان محققی به تکمیل زبان فرانسه، ادبیات و تاریخ پرداخت و به همسری او درآمد. وی از نخستین زنان ایرانی است که گواهینامۀ دورۀ دوم متوسطه را گرفت. و چندی نیز مجلۀ عالم زنان را که ملوک اسکندری، خواهر وی، صاحب‌امتیاز آن بود، اداره کرد. وی در ۱۳۰۱ش، با گروهی از زنان «انجمن نسوان وطن‌خواه ایران» را تشکیل داد و خود ریاست هیئت‌مدیرۀ این جمعیت را به‌عهده گرفت و در ۱۳۰۵، در زمان وزارت فرهنگ نصیرالدولۀ بدر مدیر یکی از مدارس ابتدایی دولتی دخترانۀ تهران شد. همچنین در اقدامی نمادین، او و گروهی از اعضای جمعیت، نسخه‌هایی از جزوۀ مکر زنان را در میدان توپخانه، مقابل عمارت نظمیۀ وقت، آتش زدند. او پس از مرگ در ابن‌بابویه به‌خاک سپرده شد.