موج نو (سینما)
موج نو (سینما)(New Wave)
در سینمای فرانسه، این اصطلاح به آثار فیلمسازانی همچون ژان ـ لوک گدار[۱] و فرانسوآ تروفو[۲]، اطلاق میشود که در اواخر دهۀ ۱۹۵۰ و دهۀ ۱۹۶۰ خواهان سبک شخصیتر فیلمسازی و الهام فردی بودند و برضد قراردادهای مرسوم طغیان کردند. نخستین فیلمهای مدرنیستی آنان بر سینمای کشورهای اروپایی تأثیر شگرفی گذاشتند. کلود شابرول[۳]، ژاک ریوِت[۴] (۱۹۲۸ـ )، اریک رومر[۵]، و دیگر کارگردانان موج نو غالباً با مجلۀ کایه دو سینما[۶] همکاری داشتند و سبک «ادبی» سینمای کلاسیک فرانسه را نفی میکردند. آنان سینمای امریکا بهویژه آثار فیلمسازانی همچون هوارد هاکس[۷]، آلفرد هیچکاک[۸]، اورسن ولز[۹]، و نیز آثار کارگردانان فیلمهای درجۀ دو را میستودند ولی انسجام روایتیِ سینمای هالیوود را تحقیر میکردند. نسل جدیدی از فیلمسازان امریکایی که در اواخر دهۀ ۱۹۶۰ سربرآوردند بهتدریج نوآوریهای جنبش موج نو را در سینمای تجاری هالیوود بهکار گرفتند.