اشتارک، یوهانس (۱۸۷۴ـ۱۹۵۷)
اِشتارْک، یوهانس (۱۸۷۴ـ۱۹۵۷)(Stark, Johannes)
| یوهانس اشتارک Johannes Stark | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۷۴م |
| درگذشت | ۱۹۵۷م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه مونیخ |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیک ۱۹۱۹ |
فیزیک‌دان آلمانی. در ۱۹۱۹، به جایزۀ نوبل فیزیک دست‌یافت. اعطای این جایزه بهسبب کشف اثر دوپلر[۱] در پرتوهای پُرسرعت یون‌های مثبت (پرتوهای کانالی[۲]) در ۱۹۰۲، و عرضۀ این امر در ۱۹۱۳ صورت گرفت که میدان الکتریکی قوی می‌تواند طول موج نور گسیل‌شده از اتم‌ها را تغییر دهد (اثر اشتارک[۳]). اشتارک در ۱۹۱۳ قانون هم‌ارزی فوتونی[۴] آلبرت اینشتین را، که در ۱۹۰۶ مطرح شده بود، اصلاح کرد. این قانون امروزه به قانون اشتارک ـ اینشتین[۵] معروف است و بنابر آن، هر مولکولی که در واکنش فتوشیمیایی[۶] شرکت داشته باشد، فقط یک کوانتوم تابش را جذب می‌کند و همین امر منجر به وقوع واکنش می‌شود. اشتارک در شیکنهوف[۷]، واقع در باواریا، زاده شد و در دانشگاه مونیخ درس خواند. در ۱۹۰۶، استاد مدرسۀ فنی هانوور[۸] شد. در ۱۹۲۲، تلاش کرد تا کارخانه‌ای برای چینی‌سازی تأسیس کند. این طرح، عمدتاً بهسبب رکود اقتصادی آلمان، با شکست روبه‌رو شد. در ۱۹۳۰، به عضویت حزب نازی درآمد و سه سال بعد، به ریاست مؤسسۀ فنی ـ فیزیکی رایش[۹] منصوب شد. در همان حال، رئیس انجمن تحقیقات آلمان[۱۰] نیز بود. تلاش‌های او برای تقویت جایگاه فیزیک در آلمان او را به مقابله با مقامات بلندپایه کشاند و در ۱۹۳۹ ناچار شد استعفا کند. بعد از جنگ جهانی دوم، در ۱۹۴۷، در دادگاه ضد نازی به چهار سال زندان محکوم شد.