جارمن ، درک (۱۹۴۲ـ۱۹۹۴)
جارمن ، درک (۱۹۴۲ـ۱۹۹۴)(Jarman, Derek)
| درک جارمن Derek Jarman | |
|---|---|
| زادروز |
نورت وود، میدلسکس ۱۹۴۲م |
| درگذشت | ۱۹۹۴م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه نقاشی، مدرسۀ اسلید در لندن |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان پیشتاز |
| آثار | سباستین (۱۹۷۵)، جشن آزادی (۱۹۷۷)، انگلستان (۱۹۸۷) و باغ (۱۹۹۰) |
| گروه مقاله | سینما |
کارگردان پیشتاز انگلیسی. از طرفداران همجنس‌گرایی بود و چندین فیلم کم‌هزینه و بسیار نوآورانه ساخت که در آن‌ها همجنس‌گرایی مضمون غالب است. از فیلم‌های اوست: سباستین[۱] (۱۹۷۵) که گفت‌وگوهایش به زبان لاتین است، کاراوادجو[۲]، ملهم از زندگی این نقاش دورۀ رُنسانس، (۱۹۸۶)، ادوارد دوم[۳] (۱۹۹۱) که اقتباسی آزاد از نمایش‌نامۀ کریستوفر مارلو[۴] است، و روایت خودش از زندگی ویتگنشتاین[۵]، فیلسوف اتریشی تبار (۱۹۹۳). جارمن در فیلم‌هایش اغلب به مضامین تاریخی می‌پردازد، زمان رویدادها را عمداً تغییر می‌دهد و تفسیرهای جدیدی را به آن‌ها می‌افزاید. این کار به نتایجی بحث‌انگیز انجامیده، به‌نحوی که آثارش با واکنش‌هایی شدید روبه‌رو شده است؛ برخی او را به‌سبب جسارت در فرم ستوده‌اند و برخی، فیلم‌هایش را برای ابهام تعمدی‌شان طرد کرده‌اند. جارمن در نورت وود[۶]، میدلسکس[۷]، به‌دنیا آمد. در دانشگاه نقاشی آموخت و پس از فارغ‌التحصیلی، در مدرسۀ اسلید[۸] در لندن درس خواند و در همان‌جا به صحنۀ فعالیت‌های هنری دهۀ ۱۹۶۰ پا گذاشت. موفقیتش در نقاشی اندک بود تا این‌که کن راسل[۹] از او خواست طراحی صحنۀ فیلم شیاطین[۱۰] (۱۹۷۱) و بعد فیلم مسیح وحشی[۱۱] (۱۹۷۲) را برعهده بگیرد. این کار باعث شد تا جارمن با ساخت فیلم‌های هشت‌میلی‌متری خانگی به کارگردانی رو بیاورد. جارمن در نخستین فیلم بلندش، سباستین، شهادت سباستین قدیس را دست‌مایۀ تحقیق در جنسیت مردانه و گرایش همجنس‌خواهی ساخته است. جشن آزادی[۱۲] (۱۹۷۷)، فیلم بعدی او، به فرهنگ پانک می‌پردازد و روایت نامتعارفی از توفان[۱۳] (۱۹۷۹) اثر شکسپیر است. از فیلم‌های بسیار شخصی و تجربی او عبارت‌اند از سرانجامِ انگلستان[۱۴] (۱۹۸۷) و باغ[۱۵] (۱۹۹۰).