اشپمان، هانس (۱۸۶۹ـ۱۹۴۱)
اِشپِمان، هانْس (۱۸۶۹ـ۱۹۴۱)(Spemann, Hans)
| هانس اشپمان Hans Spemann | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۶۹م |
| درگذشت | ۱۹۴۱م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | جنین شناس |
| گروه مقاله | زیست شناسی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی (۱۹۳۵) |
جنین‌شناس آلمانی. به‌سبب پژوهش‌هایش در زمینۀ اثر سازمانده‌ها[۱] در تکوین جنین[۲] به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۳۵ دست یافت. همچنین، پدیدۀ القای جنین[۳] را کشف کرد که طی آن، نواحی متفاوت جنین با اعمال نفوذ تکوین یاخته‌ها را در اندام‌ها و بافت‌های مخصوص کنترل می‌کنند. در اشتوتگارت زاده شد و در هایدلبرگ[۴] و وورتسبورگ[۵] درس خواند. در ۱۹۰۸، به مقام استادی روستوک[۶] رسید. از ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۹، ریاست مؤسسۀ زیست‌شناسی کایزر (قیصر) ویلهلم[۷] را در برلین برعهده داشت و از ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۵، در فرایبورگ ایم برایسگائو[۸] استاد بود. پژوهش‌هایش را روی جنین سمندر آبی[۹] صورت می‌داد و دریافت که هرگاه جنین در مراحل اولیۀ نمو نصف شود یا به جنین کامل تکوین می‌یابد یا می‌میرد، اما هرگاه در مراحل بعدی تکوین این عمل صورت گیرد، جنین به‌صورت نیمه تشکیل می‌شود. سپس، با نسبت‌های متفاوت، بخش‌هایی از جنین را به بخش‌های دیگر و یا به جنین‌های متفاوت پیوند زد و نشان داد که هر ناحیه از بافت جنینی بر تکوین بافت‌های مجاور تأثیر می‌گذارد. بنابه آزمایش‌هایی دیگر، دریافت که بافت جنین سمندر همیشه به اندام‌های سمندر تبدیل می‌شود، حتی اگر به جنین قورباغه پیوند زده شود، و بافت قورباغه نیز در جنین سمندر به اندام‌های قورباغه تکوین می‌یابد. طی این پژوهش‌ها، تکنیک‌های ریزجراحی[۱۰] را نیز برای اولین‌بار عرضه کرد.