اصفهانی، میرزا غلام رضا (اصفهان ۱۲۴۲ـ تهران ۱۳۰۴ق)
اِصفهانی، میرزا غلام‌رضا (اصفهان ۱۲۴۲ـ تهران ۱۳۰۴ق)
خوشنویس ایرانی. فرزند میرزا جان و یکی از معروف‌ترین جلی‌نویسان و کتیبه‌نگاران عهد قاجار بود. ابتدا در دربار محمدشاه قاجار، که خود نستعلیق‌نویس بود، به معلمی فرزندانش گماشته شد. پس از مرگ محمدشاه و به‌سلطنت‌رسیدن ناصرالدین‌شاه براثر سعایت بدخواهان به بابی‌گری متهم شد؛ اما پس از دستگیری به شفاعت یکی از اعیان یا فرزندان شاه از مرگ رهایی یافت. میرزا همۀ خطوط را خوب می‌نوشت و در نستعلیق از شش دانگ تا کتیبه و کتابت خفی و غبار مهارت داشت. در سیاه‌مشق استاد و در شکسته‌نویسی نیز صاحب سبک بود. آثار بسیاری از او به خطوط نستعلیق و شکسته موجود است. بسیاری از استادان نستعلیق در گذشته نزد او تلمذ کرده‌اند. ازجمله میرزا ابراهیم تهرانی (میرزا عمو)، میرزا حسین خوشنویسان و عبدالکریم تهرانی. غالباً خط خود را با رقم یا «علی مدد» مشخص کرده است. از آثار اوست: کتیبۀ مسجد شهید مطهری (مدرسۀ سپهسالار)؛ یک نسخه تحفة‌الوزرا محفوظ در کتابخانۀ موزۀ انگلستان (کتابخانه سلطنتی)؛ و مرقعات و قطعات دیگری در کتابخانۀ ملی پاریس. پس از مرگ در صفاییۀ شهرری به‌خاک سپرده شد.