فهرست بازیگران برندۀ جایزۀ کن
این مقاله فهرستی از بازیگران زن و مرد منتخب دوره‌های مختلف جشنواره فیلم کن است که به ترتیب سال برگزاری جشنواره مرتب شده است. در این فهرست ابتدا بازیگران زن برگزیده (با اسم فیلمشان) و سپس بازیگران مرد ذکر می‌شوند و در ادامۀ آن جوایز ویژه‌ای که در برخی دوره‌ها به بازیگران داده شده است؛ چون جایزه برای یک عمر فعالیت سینمایی یا....
در میان زنان، این اشخاص دوبار موفق به دریافت کن بهترین بازیگر زن شده‌اند: ونسا ردگریو (1966 و 1969)، ایزابل هوپر[۱] (1978 و 2001)، هلن میرن (1984 و 1995) و باربارا هرشی[۲] (1987 و 1988). در میان مردان نیز سه‌نفر تاکنون دوبار موفق به دریافت این جایزه شده‌اند: دین استاکول[۳] (1959 و 1962)، مارچلو ماسترویانی (1970 و 1987) و جک لمون (1979 و 1982). در تمام دوره‌های جشنوارۀ کن، تاکنون، یک‌بار یک بازیگر مرد ایرانی (شهاب حسینی- 2016) و یک‌بار یک بازیگر زن ایرانی‌الاصل (زهرا امیرابراهیمی- 2022) موفق به دریافت جایزۀ بهترین بازیگر جشنواره شده‌اند. زنان بازیگر امریکایی (با 21 جایزه)، فرانسوی (با 16 جایزه) و بریتانیایی (با 10 جایزه) بیش‌ترین سهم را از جوایز این جشنواره داشته‌اند. در مورد مردان بازیگر نیز امریکایی‌ها (با 24 جایزه)، فرانسوی‌ها (با 15 جایزه) و ایتالیایی‌ها و بریتانیایی‌ها (هرکدام با 10 جایزه) موفق‌تر بوده‌اند. در طول دوره‌های متعدد جشنوارۀ کن که از سال 1946م آغاز به کار کرده، در سال 1947 بازیگری منتخب هیأت داوران نبوده و در سال‌های 1953، 1954، 1956 و 1960 جشنواره بازیگر منتخب مرد نداشته است.
برندگان (براساس سال برگزاری جشنواره)
1946: میشل مورگان، سمفونی پاستورال؛ ری میلاند، تعطیلی از دست رفته
1947: جایزه به بازیگری تعلق نگرفت.
1948: به دلیل تأمین نشدن بودجه، جشنواره برگزار نشد.
1949: ایزا میراندا، آن‌سوی دروازه‌های آهنین؛ ادوارد جی. رابینسون، خانۀ بیگانگان
1950: به دلیل تأمین نشدن بودجه، جشنواره برگزار نشد.
1951: بت دیویس، همه‌چیز دربارۀ ایو؛ مایکل ردگریو، نسخۀ براونینگ
1952: لی گرانت، داستان بازرس؛ مارلون براندو، زنده باد زاپاتا!
1953: شرلی بوت، برگرد شبای کوچک؛ چارلز وانل، مزد ترس
1954: جایزه به بازیگری تعلق نگرفت.
1955: بتسی بلر، مارتی؛ ارنست بورگناین، مارتی/ جایزه‌ای با عنوان بهترین بازیگری در این دوره به اسپنسر تریسی اعطا شد.
1956: سوزان هیوارد، گریه خواهم کرد؛ در این دوره به بازیگر مردی تعلق نگرفت.
1957: جولیتا ماسینا، شب‌های کابیریا؛ جان کیتزمیلر، درۀ صلح
1958: بیبی آندرشون، ایوا دالبک، باربرو هیورت آف اورنس و اینگرید تولین برای آستانۀ زندگی؛ پل نیومن، تابستان گرم و طولانی
1959: سیمون سینیوره، فرصتی برای پیشرفت؛ دین استاکول، برادفورد دیلمن و اورسن ولز (برای فیلم اجبار)
1960: ملینا مرکوری (برای فیلم یک‌شنبه‌ها هرگز) و ژان مورو (برای فیلم مُدراتو کانتابیله)؛ در این دوره به بازیگر مردی تعلق نگرفت.
1961: سوفیا لورن، دو زن؛ آنتونی پرکینز، دوباره خداحافظ
1962: کاترین هپبورن (برای سفر دراز روز در شب) و ریتا تاشینگهم (برای یک نوک زبان عسل)؛ دین استاکول، جیسون روباردز و رالف ریچاردسون (برای سفر دراز روز در شب) و مورای ملوین (برای یک نوک زبان عسل)
1963: مارینا ولادی، یک داستان مدرن؛ ریچارد هریس، این زندگی ورزشی
1964: باربارا باری (برای یک سیب‌زمینی، دو سیب‌زمینی) و آن بنکرافت (برای کدوخور)؛ آنتال پاگر (برای پاچیرتا) و سارو اورزی (برای گمرا و رهاشده)
1965: سامانتا اگار، کلکسیونر؛ ترنس استامپ، کلکسیونر
1966: ونسا ردگریو، مورگان بیمار مناسبی برای درمان؛ پر اسکارشون، گرسنگی
1967: پیا دگرمارک، الویرا مادیگان؛ اودد کوتلر، سه روز و یک بچه
1968: به دلیل اعتصاب‌های سراسری فرانسه در هیچ‌کدام از بخش‌های جشنواره برنده‌ای اعلام نشد.
1969: ونسا ردگریو، ایزادورا؛ ژان لویی ترنتینیان، زد
1970: اوتاویا پیکولو، متلّو؛ مارچلو ماسترویانی، حسادت به سبک ایتالیایی
1971: کیتی وین، وحشت در نیدل پارک؛ ریکاردو کوچولا، ساکو و وانزتی
1972: سوزانا یورک، تصاویر؛ ژان یان، همۀ ما با هم پیر نمی‌شویم
1973: جوآن وودوارد، تأثیرات اشعۀ گاما روی گل‌های همیشه بهار انسان در ماه؛ جانکارلو جانینی، عشق و آشوب
1974: ماری-ژوزه نات، ویولون در توپ؛ جک نیکلسون، آخرین مأموریت
1975: ولری پرین، لنی؛ ویتوریو گاسمن، بوی خوش زن
1976: دومینیک سندا (برای فیلم ارث) و ماری تورو چیک (برای فیلم کجا هستی خانم دری؟)؛ خوزه لوئیس گومز، پاسکوال دوارته
1977: شلی دووال (برای فیلم سه زن) و مونیک مرکور (برای فیلم جی‌ای مارتین عکاس)؛ فرناندو ری، الیزا زندگی من
1978: جیل کلایبورگ (برای فیلم زن مجرد) و ایزابل هوپر (برای فیلم ویولت نوزیر)؛ جان ویت، بازگشت به وطن
1979: سالی فیلد (برای فیلم نورما ری) و اوا ماتس (بهترین بازیگر نقش مکمل برای فیلم ویتسک)؛ جک لمون، سندروم چین
1980: آنوک امه (برای فیلم جهش در تاریکی)، کارلا گراوینا (بهترین بازیگر نقش مکمل برای فیلم تراس) و ملینا دراویچ (بهترین بازیگر نقش مکمل برای فیلم معالجۀ ویژه)؛ میشل پیکولی (برای فیلم جهش در تاریکی) و جک تامپسون (بهترین بازیگر نقش مکمل برای فیلم مورانت رام‌کننده)
1981: ایزابل آجانی (برای فیلم کوارتت) و یلنا سولووی (بهترین بازیگر نقش مکمل برای فیلم گروه خونی اُ)؛ اوگو تونیاتسی (برای فیلم تراژدی آدم مضحک) و ایان هولم (بهترین بازیگر نقش مکمل برای فیلم ارابه‌های آتش)
1982: یادویگا یانکوفسکا-چشلاک، راه دیگر ؛ جک لمون، گم‌شده
1983: هانا شیگولا، داستان پیرا؛ جان ماریا ولونته، مرگ ماریو ریچی
1984: هلن میرن، کال؛ آلفردو لاندا و فرانسیسکو رابال، بی‌گناهان مقدس؛ جایزۀ تلاش هنری: کلاودیو بیزیو (برای فیلم سرزمینی دیگر)
1985: نورما آلئاندرو (گزارش رسمی) و شِر (ماسک)؛ ویلیام هرت (بوسۀ زن عنکبوتی)؛ جایزۀ یک عمر فعالیت هنری: جیمز استوارت
1986: باربارا سکووا (رزا لوکزامبورگ) و فرناندا تورس (همیشه دوستم بدار یا هرگز دوستم مدار)؛ میشل بلان (لباس شب) و باب هاسکینز (مونالیزا)
1987: باربارا هرشی، مرد محبوب؛ مارچلو ماسترویانی، چشمان سیاه
1988: بابارا هرشی و جودا می و لیندا موسی (یک دنیا فاصله)؛ فارست ویتاکر، پرنده
1989: مریل استریپ، فریادی در تاریکی؛ جیمز اسپیدر، سکس- دروغ و نوار ویدئویی
1990: کریستیانا یاندا، بازپرسی؛ ژرار دوپاردیو، سیرانو دو برژراک
1991: ایرن ژاکوب، زندگی دوگانه ورونیکا؛ جان تورتورو (بارتون فینک) و ساموئل ال جکسون (بهترین بازیگر نقش مکمل برای تب جنگل)
1992: پرنیلا آگوست، بهترین نیات؛ تیم رابینز، بازیگر
1993: هالی هانتر، پیانو؛ دیوید تیولیس، برهنه
1994: ویرنا لیزی، ملکه مارگو؛ گه یو، برای زندگی
1995: هلن میرن، جنون شاه جورج؛ جاناتان پرایس، کرینگتون
1996: برندا بلتین، رازها و دروغ‌ها؛ پاسکال دوکن و دنیل اونوی (روز هشتم)
1997: کیتی برک، نکبت؛ شان پن، اون خیلی دوست‌داشتنیه
1998: آلودی بوشه و ناتاشا رنیه (زندگی خیالی فرشتگان)؛ پیتر مولان، نام من جو است
1999: سورین کنیل (انسانیت) و امیلی دوکن (رزتا)؛ امانوئل شوت (انسانیت)
2000: رقصنده در تاریکی، رقصنده در تاریکی؛ تونی لیانگ، در حال‌وهوای عشق
2001: ایزابل هوپر، معلم پیانو؛ بونوآ ماژیمل، معلم پیانو
2002: کاتی اوتینن، مرد بدون گذشته؛ الیویه گورمه، پسر
2003: ماری-ژوزه کروز، تهاجم بربرها؛ مظفر اوزدمیر و مهمت ایمین توپارک (اوزاک)
2004: مگی چانگ، تمیز؛ یویا یاگیرا، هیچ‌کس نمی‌داند
2005: هانا لازلو، منطقۀ آزاد؛ تامی لی جونز، سه خاک‌سپاری ملکیادس استرادا
2006: پنه‌لوپه کروز، کارمن مائورا، لولا دوئنیاس، بلانکا پورتیو، یوهانا کوبو و چوش لمپراوه (بازگشت)؛ جمال دبوز، سامی ناصری، رشدی زیم، سامی بواجیله و برنار بلانکان (روزهای افتخار)
2007: جیون دو-یون، آفتاب پنهان؛ کونستانتین لاوروننکو، تبعید
2008: ساندرا کورولونی، مسیر عبور؛ بنیسیو دل تورو، چه
2009: شارلوت گنزبور، ضدمسیح؛ کریستف والتس، حرامزاده‌های لعنتی
2010: ژولیت بینوش، کپی برابر اصل؛ خاویر باردم (بیوتیفول) و الیو جرمانو (زندگی ما)
2011: کیرستن دانست، مالیخولیا؛ ژان دوژاردن، بازیگر
2012: کریستینا فلوتور و کوسمینا استراتان (آن‌سوی تپه‌ها)؛ مس میکلسن، شکار
2013: برنیس بژو، گذشته؛ بروس درن، نبراسکا 2014: جولیان مور، نقشه‌های ستاره‌های سینما؛ تیموتی اسپال، آقای ترنر
2015: رونی مارا (کارول) و امانوئل برکو (شاه من)؛ ونسان لندون، اندازه یک مرد
2016: ژاکلین خوزه، رزای من؛ شهاب حسینی، فروشنده
2017: دیانه کروگر، در محوشدگی؛ واکین فینیکس، تو هرگز واقعاً اینجا نبودی
2018: سمال یشلیامووا، آیکا؛ مارچلو فونت، مرد سگی
2019: امیلی بیچام، جو کوچولو؛ آنتونیو باندراس، درد و شکوه
2020: در این سال به دلیل دنیاگیری بیماری کووید- 19 جشنواره برگزار نشد.
2021: رنتا راینسوه، بدترین آدم دنیا؛ کلب لندری جونز، نیترام
2022: زر امیرابراهیمی، عنکبوت مقدس؛ سونگ کانگ هو، دلال