میزوگوچی، کنجی (۱۸۹۸ـ۱۹۵۶)
میزوگوچی، کِنْجی (۱۸۹۸ـ۱۹۵۶)(Mizoguchi, Kenji)
| مایک لی Mike Leigh | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۳م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس و فیلم‌ساز |
| آثار | زندگی شیرین است (۱۹۹۱) و رازها و دروغ‌ها (۱۹۹۵)، امیدهای بزرگ (۱۹۸۹)، برهنه (۱۹۹۳)، همه یا هیچ (۲۰۰۲)، ورادریک (۲۰۰۴) و الکی خوش (۲۰۰۸) |
| گروه مقاله | سینما |
کارگردان ژاپنی سینما. از بزرگ‌ترین هنرمندان سینماست و نخستین‌بار با فیلم افسانۀ ماه پریده‌رنگ پس از باران[۱] (۱۹۵۳) در خارج از مرزهای کشورش شناخته شد ولی ارزش بسیاری از فیلم‌های قبلی او، مثل مرثیۀ اُزاکا[۲] (۱۹۳۶) و افسانۀ آخرین گل‌های داوودی[۳] (۱۹۳۹)، نیز کم‌تر از فیلم مذکور نیست. میزوگوچی در دوران فیلم‌سازی خود، از ۱۹۲۲ تا ۱۹۵۶، بیش از ۹۰ فیلم ساخت ولی تعداد زیادی از نخستین فیلم‌هایش از بین رفته‌اند. بیشترِ فیلم‌های خوبِ او آثار تاریخی‌اند و تقریباً همۀ آن‌ها به مسائل و موقعیت زنان می‌پردازند، به‌ویژه فیلم‌هایی که در سال‌های آخر دوران فیلم‌سازی خود ساخته است، از جمله زندگی اوهارو[۴] (۱۹۵۲)، سانشوی مباشر[۵] (۱۹۵۴)، افسانۀ شیکاماتسو (عشاق مصلوب)[۶] (۱۹۵۴)، امپراتریس یانگ کوئی‌فای[۷] (۱۹۵۵)، و خیابان شرم[۸] (۱۹۵۶). هرچند استفادۀ ظریف از حرکات دوربین در آثار او بی‌نظیر است، سبکی متعادل دارد و کیفیت متفکرانۀ نمای دور را بر جنبۀ نمایشیِ نمای نزدیک ترجیح می‌دهد.