ندیم، عبدالله (اسکندریه ۱۸۴۳ـ استانبول ۱۸۹۶)
نَدیم، عبدالله (اسکندریه ۱۸۴۳ـ استانبول ۱۸۹۶)
شاعر، نمایش‌نامه‌نویس و تبلیغاتچی مصری. مدتی در دلتا خواننده و نوازندۀ دوره‌گرد بود و به ندیم ملقب شد. به اتحادیۀ سرّی جوانان مصری پیوست و با دولت اقتدارگرای ریاض‌پاشا به چالش برخاست. مدرسۀ خیریۀ اسلامی را تأسیس کرد و دو نمایش‌نامۀ العرب و الوطن را برای اجرا در همان‌جا نوشت. با چندین روزنامه همکاری داشت و الطائف، ارگان پیروان عُرابی، را منتشر کرد، (۱۸۸۱ـ۱۸۸۲). به مشارکت در شورش عُرابی متهم شد و نُه سال متواری زیست. در ۱۸۹۱ دستگیر و تبعید شد؛ اما خدیو جدید او را بخشید و ندیم به قاهره بازگشت و مجلۀ فکاهی الاستاذ را علیه اشغالگری انگلیس منتشر کرد که به تبعید دوباره‌اش انجامید. سلطان عبدالحمید برای خاموش‌کردن ندیم او را در وزارت آموزش، و سپس بازرسی انتشارات منصوب کرد. ندیم در تاریخ ملی‌گرایی و نثر مدرن عربی چهره‌ای مهم است. از پیش‌گامان سبک نثرنویسی بی‌تکلف و روشن عربی است. از گزیده‌هایی آثارش منتشر شده است.