زال
زال
(یا: زال زر) در شاهنامه، پدر رستم و پسر سام. هنگام تولد سپیدموی بود و سام که داشتن چنین فرزندی را ننگ می‌شمرد، فرمان داد تا زال را در ستیغ البرز در نزدیک آشیانۀ سیمرغ نهادند. سیمرغ زال را برگرفت و نزد بچه‌های خود برد و زال را سیمرغ به برومندی پرورد. سرانجام سام هوای بردن فرزند خود را کرد. زال میل رفتن نداشت. سیمرغ دل او را به بازگشت به زابلستان خشنود کرد و پری از خود به او داد که در دشواری‌ها آن را بر آتش نهد، تا سیمرغ به یاری‌اش بشتابد. منوچهر سام و زال را به درگاه خود خواند و آن‌ها را خلعت داد و نواخت. سام پادشاهی سیستان و پیرامون را یافت. زال در سفر به کابل به رودابه، دختر مهراب، شاه کابل، دل باخت و او را به همسری گزید، که از این پیوند رستم زاده شد. زال از نوجوانی تا پایان عمر (که خبری دربارۀ آن نداریم) همواره دلاوری برجسته بود.