رویایی، یدالله

یدالله رویایی;
زادروز	دامغان ۱۳۱۰ ش;
محل زندگی	پاریس
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	شاعر، روزنامه نگار و منتقد ادبی
آثار	دلتنگی ها (۱۳۴۶)؛ از دوستت دارم (۱۳۴۷)
گروه مقاله	ادبیات فارسی، رسانه ها و ارتباطات

رؤیایی، یدالله (دامغان ۱۳۱۰‌ش)

شاعرِ فُرمالیست، روزنامه‌نگار و منتقد ادبی ایرانی، و بنیادگذار شعرِ حجم در ایران. فعالیت‌های ادبی خود را در زادگاهش آغاز کرد و سپس به تهران رفت. وی از همان آغاز، با مطالبی که پیرامون فرم مطرح کرده بود، در میان شاعران معاصر به‌عنوان شاعری نوگرا و فرمالیست مطرح شد. سپس وارد عرصۀ روزنامه‌نگاری شد و ازجمله مسئولیت بخشِ شعر نشریۀ کتاب هفته (از مهم‌ترین مجله‌های ادبی دهۀ ‌۱۳۴۰ش) را به‌عهده گرفت و با حمایت از نوپردازانِ تندرو، مطرح‌ترین مقالات ادبی را دربارۀ فرم نوشت. مجموعه مقالات و نقدهای ادبی وی در دو کتاب از سکوی سرخ و هلاک عقل به وقت اندیشیدن منتشر شده است. رؤیایی بعدها متأثر از مکتب غیر متعهدِ موج نو، مکتب ضد تعهد شعر حجم را بنیان نهاد و مبانی موردنظرش را با عنوان «حجم‌گرایی» به سمت زبان و زیبایی‌شناسیِ ویژۀ خود پیش برد. حضور اندیشه و مفاهیم عرفانی در قالب ترکیب‌های زبانی پُرایهام، بازی‌ها و جابه‌جایی‌های واژگانی، فرم‌گرایی، عشق، اروتیسم و بدن، و مرگ ازجمله درون‌مایه‌های اصلی شعر اوست. رؤیایی سال‌هاست که در پاریس اقامت دارد. از دفترهای شعر اوست: بر جاده‌های تهی (۱۳۴۰)؛ دریایی‌ها (۱۳۴۴)؛ دلتنگی‌ها (۱۳۴۶)؛ از دوستت دارم (۱۳۴۷)؛ لبریخته‌ها؛ هفتاد سنگ قبر، شعرهای سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ (۱۳۷۹)؛ منِ گذشتۀ امضا.