سلان، پل (۱۹۲۰ـ۱۹۷۰)
سِلان، پُل (۱۹۲۰ـ۱۹۷۰)(Celan, Paul)
شاعر یهودی، زادۀ بوکووینای رومانی. از اردوگاه کار اجباری نازی‌ها جان سالم به‌‌در برده بود. در ۱۹۴۸ در پاریس سکونت گزید و به کار مترجمی مشغول شد. بسیاری او را شاعری طراز اول می‌دانند. آثارش به‌رغم دشواری، با توجه به بیان نو و ارزشمندشان، رفته‌رفته در شعر آلمان جایگاه خود را یافتند. در ۱۹۵۸ برندۀ جایزۀ برِمِن[۱] و در ۱۹۶۰ برندۀ جایزۀ گئورگ بوخنر[۲] شد. در میان آثارش فوگِ مرگ[۳] ودرست‌کاری[۴] حکایت به یادماندنی تجربۀ یهودیان از آزار و شکنجۀ نازی‌هاست. سلان، که سرودن شعر را با هدف دستیابی به کلیات واقعیت‌ها برای خود شروع کرد، شاعری نئورئالیست است و از اکسپرسیونیسم اولیه، و به‌ویژه از سوررئالیسم فرانسوی، چیزهای بسیاری آموخته است. هرچند استعاره‌های او از ریشۀ آن‌ها بسیار فاصله گرفته و معانی اشعارش گاه فوق‌العاده مبهم‌اند، سبک منحصربه‌‌فرد و بیان بی‌تکلّفش سلان را درشمار شاعران بزرگ آلمان، از ۱۹۴۵ به بعد، قرار داده است.