امینی، یدالله (شاهین دژ ۱۳۰۵ش)
یدالله امینی (شاهیندژ 21 خرداد ۱۳۰۵ش- تهران 10 آذر 1401ش)
یدالله امینی مفتون امینی | |
---|---|
زادروز |
شاهیندژ 21 خرداد ۱۳۰۵ش |
درگذشت | تهران 10 آذر 1401ش |
ملیت | ایرانی |
تحصیلات و محل تحصیل | حقوق- دانشگاه تهران |
شغل و تخصص اصلی | شاعر |
آثار | دریاچه (تهران، ۱۳۳۶)؛ سپیدخوانی روز (تهران، ۱۳۷۸) |
گروه مقاله | ادبیات فارسی |
(تخلّص: مفتون/ معروف به مفتون امینی) شاعر ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در تبریز به تهران رفت و در رشتۀ حقوق دانشگاه تهران درس خواند. در بازگشت به تبریز به کار در دادگستری پرداخت و علاوه بر تجربههایی مستمر در شعر سنّتی، به شعر نیمایی و نو گرایید. او را میتوان در زمرۀ نخستین شاگردان نیما یوشیج و مهمترین نمایندۀ شعر جدید فارسی در آذربایجان دانست. علاوه بر فارسی، به ترکی آذربایجانی هم سرودههایی از او در دست است. امینی ز دهۀ ۱۳۵۰ به بعد در تهران زیسته است. از او گفتارها و گفتوگوهای پراکندهای در زمینۀ شعر معاصر فارسی در مطبوعات وجود دارد.
کتابشناسی (شعر)
دریاچه (تهران- 1336)؛ کولاک (تبریز- 1344)؛ انارستان (تبریز- 1346)؛ عاشقلی کروان (تبریز- 1358)؛ نهنگ یا موج (گزینه کولاک و انارستان، تهران- 1357)؛ فصل پنهان (گزینه اشعار، تهران- 1370)؛ یک تاکستان احتمال (تهران- 1376)؛ سپیدخوانی روز (تهران- 1378)؛ عصرانه در باغ رصدخانه (تهران- 1383)؛ من و خزان و تو (تهران- 1385)؛ شب هزار و دو (تهران- 1386)؛ اکنونهای دور (تهران- 1387)؛ از پرسه خیال در اطراف وقت سبز (تهران- 1389)؛ جشن واژهها و حسّها و حالها (تهران- 1391)؛ طلایی/خاکستری/رگبار (تهران- 1393)؛ گزینه اشعار (تهران- 1393)؛ آجی چای آواز (مجموعه کامل اشعار ترکی، تهران- 1395)؛ مستقیم تا نرسیده به صبح (تهران- 1397)