اردشیر برزگر
اردشیر برزگر (بابل 1273- تهران 1334ش)
تاریخ‌نگار ایرانی. اجدادش از مردم شیروانِ قفقاز بودند که پس از شکست ایران از روسیه در زمان فتحعلیشاه به ایران کوچیدند و در بارفروش ساکن شدند. اردشیر تحصیلات مقدماتی و متوسطه را نزد پدرش و در بابل و باکو گذراند. در سال 1290ش در مدرسۀ دارالفنون تهران به ادامۀ تحصیل پرداخت، اما سه‌سال بعد با وقوع جنگ جهانی اول آن را رها کرد و مجدداً به باکو رفت. در سال 1301 به ایران برگشت و در ادارۀ دارایی ساری مشغول به خدمت شد. مدتی بعد به استخدام بنگاه راه‌آهن تهران درآمد. در 1305ش به بابل برگشت و دوسال بعد کتابی دربارۀ تاریخ بابل نگاشت. همچنین وی مدت 5 سال در اردبیل زندگی و فعالیت کرد و در آن دوره با نام‌های مستعار مسافر و شهرفرنگ برای روزنامه‌های حبل‌المتین (کلکته) و ناهید (تهران) مقالات انتقادی می‌نوشت.